Dünya Bir İnsanoğlu Festivali...

Duyarsız bakmalı belki de hayata. Görmediğimiz bilmediğimiz hayatları hep bizimkilerden güzel ve iyi sanıyoruz.

 

Bazılarının zindanı daha ferah gözüküyor, insan olmanın kendisi herkes için zor yaşamak kişiye göre değişiyor. Bizim beğenmediğimiz hayat başkası için cennet sayılabilecek nitelikte olabiliyor. O yüzden yaşadığımız hayatı hafife almadan sevmek, sevilmek için uğraşmak, iyi olmak güzel olan.

 

Herkes farklı bir şekilde tükeniyor hayatta. Bazen doğru insanı beklerken, bazen yanlış insana katlanırken. Bir şeylerin bedelini ödüyor bazen seçimlerinin, bazen seçemediklerinin.

 

Bazı bizler gri olamıyoruz net insanlarız. Ak yada karayız gerçek insanlarız, bu yüzden duygularımızı dip yaşıyoruz, fazlaca farkındalık var bizde ve bizlere deli diyorlar. Bize deli teşhisi koyuluyor ama gerçek deliler rahatlıkla zarar vermeye devam ediyor.

 

Normallik toplumun çoğunluğunun davranışlarına göre belirleniyor. Çoğunluğun dışında kalanlar yani çan eğrisinin uçlarında kalan davranışlar anormalliktir. Ortalama insanların deli dediği, anormal dediği kişiler belki de farklı bir düşünce boyutunun normalleridir.

 

Yalaka olunan, yalan söylenen ve çok iyiyiz deme onursuzluğu yaşanan bir dönemdeyiz. Bir güce sığınmak, ona biat edip teslim olmak, güç tarafından yönetilmek, sorgulamamak, hesap sormamak, denetlememek, razı olmak. Böyle bir dünya anlayışının batı dediğimiz üretim, bilim ve teknolojide ilerlemiş ülkelerle yarışması mümkün müdür? Her alanda ilerlemiş ülkelere kimse dalmaya cesaret edemez bu da tartışmasız bir gerçektir.

 

HÜLYA ÇAKICI