Ekilen nefret tohumlarını hep birlikte sökelim

Siz de fark etmiş olmalısınız. Yolda, otobüste, iki kişi çarpıştığında neredeyse tekme tokat kavga edecek hale gelmiş toplum. Bu yüzden insanlar göz göze dahi gelmekten kaçınıyor. Bir an evvel bunun ne kadar önemli ve çok ciddi bir sorun olduğunu görmeli ve çözmeye çalışmalıyız.

Toplumun genelinin hem zaman hem de maddi olanaklar çerçevesinde en yaygın faaliyeti; televizyon izlemek. Yerli yabancı fark etmez, hangi kanalı açsanız şiddeti normal gösteren, kavgaya, çatışmaya teşvik eden, hainlik yapmayı, arkadan vurmayı kurnazlık olarak gösteren diziler, yarışmalar dolu. Kanal ve program seçerken aslında çok da fazla seçeneğimiz yok. Hal böyle olunca, kavga, çatışma, sevgisizlik içeren programları yoğun olarak izleyen insanlara bir süre sonra tüm bunlar normal gelmeye başlıyor. Tüm dünyadaki anarşinin, çatışmaların, cinayetlerin, tecavüzlerin…. kökeninde; bunları hayatın olağan bir parçası olarak sunan tv programları, diziler, filmler var belki de… Çünkü kanıksamayı aşılıyorlar  bizlere. Yoksa hangi insan; dünyanın neresinde olursa olsun, bebek, çocuk, kadın, erkek demeden sivillerin yoğun olduğu hastanelerin, okulların, camilerin…. bombalanmasına sessiz kalabilir ki? Örneğin yıllardır Suriye bombalanıyor ve hayatını kaybedenler, isimleriyle değil rakamla ifade ediliyor. İnsanoğlu uyuşmuş, insanoğlu büyülenmiş adeta……

Ama bizler millet olarak acilen uyanmalıyız. Ülkemizde de sevgisizlik, nefret, bencillik yayarak insanlar arasındaki bağlar zayıflatılmaya çalışılıyor. Bir de üstüne kutuplaştırma ayrıştırma oyunlarına gelirsek çok ağır yaralar alırız. Hepimiz insanız, kendimiz dahil hiçbirimiz mükemmel değiliz. Her insanın beğenmediğimiz, bize uymayan özellikleri olabilir. Önemli olan o insandaki güzel özellikleri görmeye çalışmak. Her iki taraf da birbirine saygılı olduğu sürece özelliklerimizin örtüşmüyor olması, zevklerimizin, düşüncelerimizin farklı olmasının hiçbir önemi yok. Ayrıca farklılıklar zenginliktir, hepimiz aynı olsak, dünya çok sıkıcı bir yer olurdu.

El ele vererek topluma ekilen nefret tohumlarını söküp sevgiyi yaymalıyız. Buna özellikle şu an milli bağlarımızı kuvvetlendirmek için de çok ihtiyacımız var. Ayrıca insan bir kez sevgiyi kalbinde hissetti mi; insanın beyni ferahlıyor, kalbindeki sıkıntılar yok oluyor, stresli ve gergin ruh halinden kurtuluyor ve hatta fiziken de gençleşiyor. Dünya nefret sarmalına daha fazla girmesin, buna eğer inanır ve istersek bizler engel olabiliriz. Şu meşhur “herkes evinin kapısını süpürürse tüm şehir temiz olur” sözündeki gibi hepimiz sevgiyi yaşar ve yayarsak dünya çok huzurlu, barış dolu olacak. Lütfen daha fazla geç kalmayalım.. Sevgiyi yayalım, hemen şimdi.

Sevgiyle ve dostlukla kalın.