Ekonomik Gücün Batı'dan Doğuya kaydığı ve Batı'nın Yenilgiye Uğrayacağı Tezi Doğru mu?

Çin'in ekonomik bakımdan ABD'den sonra ikinci güç olması, Çin'den Avrupa'ya  olan deniz ve kara ipek yolunu yeniden inşa çabasına girerek Pekin-Berlin, Hongkong -Londra  ulaşımını bir haftaya indirme çabası, Rusya-Çin beraberliğinin canlandırılması, Hindistan'ın hızlı gelişmesi, Güneydoğu Asya Ülkelerinin ekonomilerinin gelişmesi  ve benzeri faaliyetler dikkate alınarak emperyalist batı'nın çökeceği iddiaları ortaya atılmaktadır.

Kim emperyalisttir?,  Kim değildir? Satın alma gücüne göre ülkelerin ekonomi büyüklükleri ?  gibi konular olmakla beraber 2016 yılı için yaklaşık 75.6 trilyon $ büyüklükte sayabileceğimiz Dünya ekonomisinin 60.7 trilyon $'lık  %80.3  (60.7/75.6) kısmını G20 ülkeleri oluşturmaktadır.

G20 ülkelerini dikkate alıp Çin, Hindistan, Brezilya, Meksika, Endonezya, Türkiye ve Suudi Arabistanı emperyal tutkuları asgari olan ülkeler sınıfında varsayıp bunların ekonomik büyüklükleri toplamına baktığımızda 18.7 trilyon $'lık %24.7(18.7/75.6) bir büyüklük görmekteyiz.  Pareto kanununa göre ilk 20 büyük ülke Dünya ekonomisinin %80'ini oluşturduğundan kalan ülkeleri fazla dikkate almayıp analizimize devam edersek emperyal olmayan ülkelerin ekonomik ağırlığı %25'e yakındır. Rusya'yı emperyal blok içinde saydım. Rusya otoriter emperyaldir. Halâ Orta Asya ve Doğu Avrupa ülkelerine hükmetmeye çalışmaktadır.

Analizimize devam edersek Batı Dünya ekonomisinin dörtte üç (3/4) büyüklüğüne sahiptir. Yıkılması söz konusu değildir.

Ayrıca ülkeleri demokratik ve otoriter yönetimli sayıp, otoriter yönetimli ülkeler olarak Çin, Rusya, Suudi Arabistan'ı sayarsak  bunların ekonomik büyüklükleri toplamı 13.3 trilyon $  %17.6'dır. Demokrasi ile ülkeleri yönetmek zor olmakla birlikte bu ülkelerin ekonomik ağırlıkları %80'i (%82.4) aşmaktadır. Otoriter yönetimlerin ekonomide daha başarılı olacağı iddiası kanıtlanmamıştır. Ancak Rusya ve Çin gibi büyük ülkelerin otoriter yönetimleri olmazsa parçalanacağı, iç savaş olacağı iddiaları vardır. Çin lideri Deng, 1989’da baba Bush’u ziyaretinde “1300 milyonluk Çin'in birliğini sağlamak ve demokrasi ile yönetmek mümkün değil. Geçmişteki gibi iç savaşlara dönemeyiz. İstikrar şart” demiştir.

Sonuç olarak Asya kıtası'nın Dünya ekonomisindeki ağırlığı artmakta ancak Batı'nın yenilgiye uğrayacağı iddiası rakamsal olarak ispatlanamamaktadır. Ülkelerin ekonomik ve insan bilgi gücü bileşkesi etkinliğini devam ettirmektedir.