Ele güne karşı

İçimde kızgınlıktan fırtınalar koparken, sırf ele güne karşı; hissettiğim ve şu an adlandıramadığım o duyguya rağmen, Face‘ de çok usturuplu bir paylaşım yaptım. Kesmedi, acaba sayfamda paylaşırsam, nasıl olur diyorum ve yazıyorum.

İnanın içimden ana- avrat küfretmek gelirken; sakin olmak çok zor. Fakat daha yazmaya başlarken bile içimde bir kontrol düğmesinin çalıştığını hissediyorum. O yüzden sanırım yazmak beni rahatlatmayacak. Yine de denemek de yarar var. Çünkü elimden ne gelirse en iyisini yapmaya çalışıyorum; hem kendime hem de ilişkilerime zarar vermemek adına.

Argos’ un rahatsızlığı dolayısıyla, apar topar İzmir’e gelirken Aşil’i karşı komşumun kızına bıraktım. Fakat bizim kalma süremiz uzayıp kız da okumak için evden ayrılınca; başka bir arkadaşıma rica ettim. Biraz nazlanınca içten içe kızgınlık yaşadım. Neyse kabul etti. Tarih belirttim almak için. Aradan geçen zaman zarfında; yolcu otobüsleri almadığı için, Aşil’ i alıp getirecek kişiye uygun, bir hafta daha tarihi uzatmak istedim. Fakat o tarihi kabul etmedi arkadaşım. Gerekçe de; “ Ben kendimi o tarihe göre hazırladım. “ oldu. Yine kızgınlık yaşasam da, tamam dedim. Bir başka arkadaşa rica ettim. “Dükkâna koyarım. Benim kuş kaçtı, onun yerine koyarım. Benim için bir sakıncası yok. “ dedi. Fakat benim içime bir kuşku düştü; ya benimkini de kaçırırsa!

Uzatmayalım, ben Aşil in vitaminlerine kadar yanıma aldım, bugün yarın kendisi de gelecek diye beklerken; bir haber geldi Aşil kaçmış. Korktuğum başıma geldi, ne yazık ki!

Şimdi gel de, en başta ağzı gözü oynayan o arkadaştan başlayarak, dümdüz gitme!