Emekliysen Türkiye'de Parana Takla Attırırsın...

Merhaba sevgili dostum Otto. Ben Hans… Biliyorsun, daha önce de yazdığım gibi, Almanya’da çalışıp emekli oldum ve emekli ikramiyem ve maaşımla Türkiye’de krallar gibi yaşıyorum.

Türkiye’de yaşamın biz “yabancı” (burada böyle adlandırılıyoruz) emekliler için nasıl “bedava” bile değil, üste para kazanılarak sürdürülebileceğini [1] daha önce açıklamıştım.

Bugün de  biz emeklilerin Türkiye’de paramıza nasıl takla attırabileceğimizi açıklayacağım.

Önce kısa bir bilgi vereyim.

Almanya’da emekli olduktan sonra taşınıp yerleştiğim Türkiye, borçlu bir ülke. Dış ülkelere yaklaşık yarım milyar dolar borcu var.

Bu borç devamlı artıyor.

Çünkü bu Türkler biz Almanlar gibi ürettikleri ürünleri satarak kazandıkları paralarla yaşamlarını sürdüremiyorlar.

Bunların bizim gibi çok fabrikası yok.

Petrol, doğalgaz, bilgisayar, cep telefonu, otomobil… aklına ne gelirse dışarıdan ve dövizle alıyorlar.

Üretip sattıkları bundan daha az.

Yıllık açıkları en az 50 – 60 milyar dolar…

Aradaki farkı  bizim gibi, yani dostum Otto, sen, ben gibi tuzu kuruların paralarını Türkiye’ye çekerek yaşıyorlar.

Evet dostum, yani borçla yaşıyorlar ve borçları devamlı artıyor.

Bizim gibi söz gelimi Alman zenginleri bu durumu fırsata çeviriyoruz…

Diyeceksin ki, peki bu nasıl oluyor ve konunun benimle ne ilgisi var?

Ben de sana zaten bunu anlatmaya çalışıyorum kaç mektuptur…

Şöyle yapıyorlar.

Döviz kurlarını sabit, TL faizlerini de çok yüksek tutuyorlar.

Söz gelimi sen de birikmiş 1 milyon Avro’nu Türkiye’ye getirip bozduruyorsun. Şu anda 1 Avro’ya yaklaşık 6 Lira 70 kuruş veriyorlar. Yani senin 1 milyonun buranın parasıyla 6 milyon 700 bin lira yapıyor.

Bu parayı burada bankaya, hazine bonosuna filan yatır, yıllık şu an yüzde 25’den fazla faiz veriyorlar.

Bir yıl sonra paran faiziyle beraber en az 8 milyon 375 bin liraya çıkıyor.

Vade sonunda bu paranla geri Avro alıyorsun.

Dedim ya burada faizler yüksek, döviz kurları ise sabit tutuluyor diye… Yani yine 6,70… hadi bilemedin 7 TL’den Avro alabilirsin. Meselâ 7’den alsan, ediyor 1 milyon 196 bin Avro… Yani getirdiğin parayı bir yıl içinde en az yüzde 19,6… yuvarlak hesapla yüzde 20 nemalandırmış oluyorsun. Bu kadar faizi Almanya’da 10 yılda alamıyorsun.

Diyeceksin ki ya döviz kurları daha yükseğe çıkarsa, ya zarar edersem…

Yok, kardeşim! Ben sana ne diyorum, sen ne soruyorsun….

Bu imkansız bişey…

Tamam, Türkiye’de de arada bir devalüasyonlar oluyor…

Mesela son birkaç ay içinde “papaz Brunson yüzünden oldu gibi gösterilerek” bir devalüasyon yapıldı… Ama, oldu, bitti… Artık uzun süre devalüasyon olmaz. Bu önceki 40 – 50 yıl boyunca hep böyle olmuş… Arada bir devalüasyon oluyor, sonra yıllarca döviz sabit kalıyor… Yine öyle olur…

Aksi halde dışarıdan para akışı durur, burada da hayat durur. Buna müsaade ederler mi hiç?

Sen beni dinle… Al paranı, gel!

Ha, az kalsın unutuyordum…

Bizim burada böyle takla attırarak köşeyi dönmemizi sağlayan paramıza burada “sıcak para” diyorlar…

Neden mi böyle diyorlar? Valla o da bir başka mektubumun konusu olsun. Uzun hikaye…

Ama hakikaten burada havadan kazanma olanağımız bulunan bu paranın “sıcaklığını” sen de yadsıyamazsın.

Düşünsene, bu sıcak ülkede kazandığımız sıcacık paraları Almanya’nın soğuk ikliminde, buranın emeklileri gibi “doğalgaz faturasını nasıl ödeyeceğimizi” düşünmeden ısıtacağımız sıcacık evlerimizde çatır çatır yeriz…

Evet sevgili dostum Otto.,. İşte seni bu sebeplerle emekli ikramiyeni alıp Türkiye’ye gelmeye davet ediyorum. Burada hayat biz Alman emeklileri için bedavadan da ucuz… Kırallar gibi yaşıyor, üste de para biriktiriyorsun.

Peki, orada, Türkiye’de Türk emeklilerin durumu nicedir dersen, valla onu ne sen sor, ne ben söyleyeyim… Durumları vahim…

Auf wiederhören… Bis bald.

Hans…

Not: Yukarıdaki mektup yazlık komşum ve dostum Hans’ın arkadaşı Otto’ya yazıp Otto yerine yanlışlıkla bana mail attığı metnin Türkçesidir.

Kenan IŞIK