- Kategori
- Şiir
Eylül sarısı
Sonbahar Hüznü
Bir yalnızlık dumanı tütüyor şimdi
Savur Eylül sarısı saçlarını
Yapraklar düşerken saçlarına benzesin
Akdeniz maviliğine inat
Dağları kapladı Eylül sarısı
Ressamlar vurdu fırçalarını
Her yer Eylül sarısı
Sarardı Karadeniz’in yamaçları
Sus kalbim sende âşık olma
Sonra başlarsın ‘’Eylül de gel demeye’’
Ağaçtan dökülen ilk dalın adı
Düşmeye hevesli söğüdün cılız yaprağı
Dudakları kirpiklerine dokundu
Yürek yaran kıyıya küs geçti
Şarkılar şiirler eylül sarısını seçti
Marmara’dan boğaza süzüldü
Islak yerlerden bağırttı
Uçanlar uçurumlarda ağlıyor
Suyun suçu Eylülde ağladı
Böldü sancıyla en kuytu karanlıkları
Uzak diyarlara gitsen de
Koşar ardından boyar sarıya
Ey sevgililerin kavuşma rengi
İlhamın gölgesinde ki peri
Kanatları kırık eksenin eylül sarısına boyanmış
Sessizlik hüzün bekçisi gibi
Matemleri döktük toprağa
Eylül sarısı eylüle kavuşurken