GECİKMİŞ TATİL

Ayva ağacı arıyor gözlerim yollarda, bahçelerde. Kalmamış. Kesmişler mi yoksa kendiliğinden mi soyları tükenmiş bilmiyorum Ayvalık'ta. Yoklar. Yan komşunun bahçesinde kel-kör bir ayva ağacı görüyorum. Gerçekten seviniyorum. Ağaçlar, ağaçların görüntüsü taa içten bir yerlerden etkiler beni. Nasıl diye sormayın bilmiyorum ama enerjilerini hissederim. Görüntüde ağaç yoksa natamamdır bana göre. Lafın kısası, geçe kalmış, iyi ki kalmış son tatilin içindeyiz. 

 

Gelmeden önce başlayan, uykularımı berbat eden, uyandıktan sonra boğmaya devam eden rüyalarım da olmasa hayat HALA her şeye rağmen yaşanılası geliyor ama... Hayırdır, hayra dönsün nakaratları. Hala nın açılımı öyle net ama anlatamıyorsun çoğu zaman. Hep aynı konuşmaları tekrarlamaktan bıkıyor kasları kuvvetli dilim, konuşulanları anlamıyor konuştuklarım, ona çok üzülüyorum. Hayat, kendini hiç saklamıyor halbuki. Bende hayatı olduğu gibi aldım kabul ettim. 

 

Rüzgarların azaldığı, mevsimin kendini sakinliğe bırakırken sadeleştiği günler. Zamanlar çok kıymetli, zamanı iyi kullanmalı. Deniz, güneş bitecek yakında. Kara kışlarda kar yağmasını da çok istiyorum. Evet, yaş öyle bir noktada ki her şey kıymetli. Tekneyle yapılan, kimselerin olmadığı ada gezileri ilaç gibi geliyor. Denizin içinde yüzen balıklarla birlikte yüzmek, istiridyelerin nefes aldıklarına şahit olmak. Gözlerimi, ellerimi, ayaklarımı öpmek istiyorum. Kendimi çok seviyorum ama onun için değil bu istek. Hala gördükleri, hala tuttukları ve hala yürüyebildikleri ve de hala kullanabildiğim için. Ölümü aklıma getirmeden, onlarla bir bütün ölebilmek için de kıymet veriyorum onlara.

 

Sabah yürüyüşlerinde -dört günde bir kere yürüdüm- hala korkuyorum sahipsiz köpeklerden, bana hiç bir şey yapmıyorlar oysa. Bu çocukluğumdan kalma bir korku, bir türlü önüne geçemedim. Gözler hep aynı görüyor, hiç yaşlanmadan hep çocuk kalıyor bir tarafları. O yüzden değişmiyorlar galiba. Kumsaldan deniz börülcesi topluyorum bir dolu. Ayıklaması zor ama tadı muhteşem. Dünyanın içinde, olanları yan geçmeden izliyorum, içim acıyor-kanıyor-ağlıyor... Elimden gelenleri sonuna kadar kullanıyorum ama yetmiyor. Ne kendimin sandıklarıma ne tanımadığım insanlara. Üzülüyorum, hiç unutmadan yaşamanın keyfine varabilmenin insanca sınırlarındayım. 

 

Tatilde insan müzikleri de daha bir can kulağıyla dinliyormuş. Her söz bir mesaj her ritim bambaşka bir insana döndürebiliyormuş dinleyeni. Güzel mi? Güzel gerçekten. Gerçekleri hiç unutmadan dönüşebilmek, yeniden şekillenmek, tutulmasa da kararlar almak, hedefleri yeniden tarihlemek,... Sevginin terazisini genişletmek iyi geliyor. İyi gelişler, iyi dönüşler getirsin dilekleri. Hem bu dünyadakileri hem öbür tarafa gidenlerin hepsini kucaklamak istiyor insan. Keşke hep tatil ruhuyla yaşayabilse insan. Sonuna kadar sürdürebilse bu duyguları, hem hayat hem kendisi insanın. Ben benim bile bilmediğim güzellikler diliyorum Yaratanımdan hem kendi adıma hem ayırmadan tüm insanlara.

 

Kışın nasıl geçeceğini hesaplayabilmek için ayva ağacı aramaya devam edecek gözlerim Ayvalık'ta. Zaman izin verirse, zamanın getirdiklerini paylaşmak istiyorum bu sayfalarda tatil ruhuyla.