Hizmetlerin Bedeli

Türkiye’de lise mezunu bir öğrenci on bin kelime öğrenirken, İngiltere’de seksen ila yüz bin arası kelime öğreniyorlarmış. Kişiler konuştukları kelimeler sayısınca yaratıcı düşünce sahibi oluyorlarmış. Dünyayı daha genişçe bir perspektiften değerlendirme imkânına sahip oluyorlarmış.

Şehre gelen köylü sokakta ürkek adımlarla yürürken köpeğin birisi köylünün ürkekliğini görünce havlayarak saldırıya geçmiş. Köyde adettendir. Köpekli köyde değneksiz dolaşılmaz. Değneksiz köylü bir o kaldırıma bir öbür kaldırıma koşmuş. Lakin taşlar yerinden oynamıyor...

"Şehir dedikleri bu olsa gerek. Taşları bağlamışlar. Köpekleri salmışlar." Gün olmuş, köylü köpeğin şehrin efendisi olduğu hükmüne varmış. Ne de olsa şehrin en özgür ve cesur olanları onlarmış.

Kim ne kadar yükseğe çıkarsa o kadar etraflıca görür. Ancak yükseklere çıkanlar aşağıdakileri de detaylı olarak görebilmek için detaylıca eğilmek veya dürbünle bakmaları veya aşağılarda gözlerinin olması belki de teknolojiden faydalanmaları gerekir. Tepeden bakanlar teknolojiyi üretmek zorunda değildir. Hizmet kiralayarak da bu sorunu elbette görebilirler. Hizmet sektöründe çalışanlar, çalıştıkları kişilerden güçlü olurlarsa pek tabi köle çalıştırmak için ödenen maliyeti ödemezler. Güçlülerin hizmeti hep pahalı olmuştur. Daha doğrusu güçlüler hizmetlerinin faturalarındaki rakamları kendileri yazabilenlerdir. Güçlülerin hizmetinin bedelini tasavvur edebilmek sıradan cahiller için pek olası değildir.

Her yazının çözümlemeye ihtiyacı vardır…