Hoşbuldum :)

Günaydın herkese, öncelikle yorum yapan blog arkadaşlarım öncelikle sizlere teşekkür etmek ile yazıma başlamak istedim, hoş buldum, çok teşekkür ederim hepinize. Desteğiniz, önerileriniz için, sağ olun, var olun her daim ..

Not: Çayımı tek şeker ile içmeye başladım bugün, günün güzel haberi :)

İlk bloğumu yazdığım gün o kadar bunalmıştım ve o kadar karamsardım ki, bir umuda tutunmaya ihtiyacım olduğunu düşündüm ve bir baktım ki blog yazmaya kadar gelmişim ve iyi ki de gelmişim. Kendimi tanıtmak ve biraz yaşadıklarımdan bahsetmekle devam etmek isterim yazıma. Yazılarımın da devamı bu şekilde olacaktır, biraz hayattan ve biraz yaşadıklarımdan. Kırılgan ve bazen kırıcı, her şeye ağlayan ama aslında güçlü, biraz tez canlı ve maymun iştahlı ve bir o kadar da hassas, gururundan kimseye ödün vermeyen biridir LİMON ÇİÇEĞİ :) 27 yaşındayım ve yaklaşık 10 yıldır belli aralıklarla iş hayatındayım. Ve öğrenecek daha çok şey olduğunu, yolumun uzun ve engebeli, tümseklerle dolu olduğunu biliyorum ama yine biliyorum ki o yolda yürürken başımı kaldırıp gökyüzüne bakarak gülümseyecek kadar da umut var hayatta.Yaşam, yaşamak bu değil mi zaten ? Her şeye rağmen var olabilmek, var olabileceğini umut etmek ... Düştüğün yerden umut ile kalkabilmek ... O kadar çok kalktım ki o yerden, bazen ağlayarak, bazen hırsla çokça mücadeleyle ... Çünkü kendime hep dedim ki; kalkmasan ne olacak, ne değişecek ki, benim yüzümden dünya dönmesini mi durduracak ... Elbette koca bir HAYIR Annem hep "Elin ayağın, dinin imanın" der. Ah ne de doğru söyler, kendimize tutunacağız sımsıkı, kendimize güveneceğiz sanki hiç kimsemiz yokmuş gibi ... Sonuçta tek başımıza dünyaya geldik, tek başımıza da gitmeyecek miyiz?

Görüşmek dileğiyle, hoşçakalın, esen kalın ...

A bu arada az kalsın unutuyordum : )

Not: Çayımı tek şeker ile içmeye başladım bugün, günün güzel haberi 

:))))

LİMON ÇİÇEĞİ