İki tarafın aynı şeyi istemesi halinde başka hiçbir şarta bakılmaksızın en çok isteyene verilir

Radikal bir yaklaşım olduğunu biliyorum ama bu böyledir. Oysa bunun başkaca bir sürü şartları vardır: İhtiyacı olana verirsin, daha fazla ücret ödeyene, fedakârlık yapana, hak edene, uğraşana…

Hiçbiri değil, en çok isteyene…

En çok isteyen en çok hak edendir zaten; bir şeyi istiyorsanız o şey üzerinde hakkınız başlamıştır. Geriye koşulları yerine getirmek kalır. Benim bir evim olsa aynı parayı veren iki müşteriden en çok isteyene veririm. Ama örneğin en çok isteyen katil de olabilir; böyle istisna durumları gözetirim elbette.

“Böyle bir yaklaşım mağduriyet yaratır” Ben hak dağıtımında sonuçlara bakmam. Örneğin para verdiğim kimse bu parayla kumar oynamaya gitmiş; diğerine verseydim cami yaptıracaktı. Hiç beni ilgilendirmez; en çok isteyenden yana tercihimi kullandım, o ne yaptıysa yaptı.

İsteklerin ihtiyaçlardan önce gelmesi Kerim Korkut dünya görüşünün karakteristik özelliğidir. Bir nedene dayalı olarak tercihinizi yaparsanız tercihiniz o nedenden etkilenir ve ihtimal ki doğrudan saparsınız. “Çok güzel bir kadındı bunun için ona verdim” Kadının güzelliğinden kendinize pay çıkardıysanız doğru yapmışsınız. Çünkü burada bir beklenti var ve beklentilerinizin tercihlerinizi değiştirmesi çok normal. Değilse sırf güzel bir kadın diye etkilendiğiniz için hakkı ona verdiyseniz yanlış.

Böyle durumlarda bizi etkileyen haller yanlış karar vermemize sebep olur.Zengin olduğunu bildiğimiz biri ve fakir bir insan bizden para istese fakire yardım ederiz. Oysa zengin yardım isteyecek hale düştüğüne göre fakirden daha kötü durumda olabilir. Örneğin borç nedeniyle intiharı düşünüyordur.

“Ama çok ihtiyacı var” Bana ne! Yardım sandığı mı burası. Ekmek isteyene değil maça gitmek isteyene para veririm! Çünkü ekmek sadece istenir, maç ise tutkudur.

Fazla para verdi diye zaten vermem. Yani fazla parayla tercihimi değiştiremezsiniz. Uğraşıp didinen de boşa uğraşmış olur; çünkü isteklerimize kavuşmak kendimizi paralamayı gerektirmemeli.