İlk tecrübemiz - Darbe

'91 doğumlu biri olarak Türkiye'de gerçekleşen son 4 darbenin sadce 97'de yapılanını hayal mayal görmüştük. Darbe bizim gibi darbe görmemişler için TRT'de bir bildiri okunması sokakta tankların yürümesi ve siyasetin fiilen sona ermesiydi. Sonrasında ise büyük çaplı tutuklamalar hapisler, işkenceler... Belgeseller, darbeyi gören babalar ve dedeler bunu anlatırdı bize. 15 Temmuz darbe girişimi okumakla yaşamak arasındaki kıyası gözler önüne serdi. 

Darbe kötüdür. Girişimi bile bu kadar can aldıysa başarılı olsa kim bilir neler alacaktı. Zaman makinasından fırlamış bir grup aptal 80 milyonluk Türkiye'yi tank ve uçakla diz çöktüreceğini düşündü ya da birileri onlara bunu düşündürdü. Çok şükür askerlerimizin teslim olması, polisimizin, vatandaşımızın ve bir grup cesur hava kuvvetleri pilotlarımızın özverili mücadalesiyle darbe başarılı olmadı. Genelkurmay ve Kuvvet Komutanları darbeyi desteklemedi, Özel Kuvvetler can verdi ama darbeye geçit vermedi. Türkiye 36 belki de 136 sene geriye gitmekten kurtuldu.

Darbeyi hangi partiden olursak olalım sevmememiz, desteklemememiz lazım! Bu şart! İktidar her ne olursa olsun devrik bir iktidar olmamalı. Neden? 

Çünkü geçmişte olduğu gibi bir darbe diğerine cesaret verirdi. 60, 70, 80 ve 97 darbeleri bunun en güzel örneğiydi. 21'inci yüzyılda bu aymazlar bu eylemde başarılı olsalardı Türkiye'nin geleceği çok karanlık olurdu. 

Darbe bir şeyi daha öğretti bize, galeyana gelmemeyi! Bir takım insanların dolduruşuna gelmemek lazım. Sonuçta sokaklarda olan bizim mehmetçiklerimiz, polisimiz ve vatandaşımız. Dolduruşa gelip bir kurşun sıkarken bunu da düşünmek lazım. Kendi kendimize karşı karşıya gelmeyelim, düşmanlarımızın istediği birbirimize kurşun sıkmamız.

Şehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum. 

Emre ERDEN