İlle de dostun bir tek gülü yaralar beni

Günümüzde Türk insanı ne yazık ki “arkadaşlık “kavramını neredeyse unutmak üzere. Arkadaşlığın yerini teknoloji aldı. Şimdiki arkadaşlıklar sanal! Aşklar da öyle!

Büyüklerimiz sözlerine başlarken “Bizim zamanımızda böyle değildi, Eskiden böyle miydi, Aah ah nerede o eski günler! “ diye söze başlarken biz gençler esneyerek onları dinlerdik. Ama gün geldi devran döndü ve bizler onların yerini aldık.

“Aah ah! Nerede o bizim zamanımızdaki arkadaşlıklar!” diyerek söze başlar olduk.

***
Arkadaş … Ne güzel bir kelime. Anlamı birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kimselerden her biri, yaren.

Arkadaşlık, sevgi , anlayış ve hoşgörü. Görülen o ki bu güzel duygular artık sadece Türk filmlerinde kaldı. Türk filmlerinin özellikle Kemal Sunal filmlerinin yıllardır tekrar tekrar izlenmesinin sebebi kaybedilen bu duyguları o filmlerde tekrar yaşamamız olsa gerek.

Bu gün camdan cama yapılan sohbetlerin, yaptığı yemekten bir tabak da komşusuna vermeden oturulmayan sofraların, sıkıntıda olduğunu bildiği komşusuna aralarında para toplayarak yardımcı olmaya çalışan mahallelinin, misafire döşek verip kendi yerde yatanların, otomobillere doluşup bütün mahalle birlikte pikniğe gidenlerin, mahallesinin genç kızını korumaya çalışan bıçkın delikanlıların, büyüklerine saygılı küçüklerin, arkadaşı uğruna ölümü bile göze alan ölesiye dostlukların, kısaca birlikte ağlayan birlikte gülen Türk insanının konu edildiği bu filmler kaldı elimizde ne yazık.

Yaşadığımız dönemde ise tam tersi. Misafir sevmeyen, aynı apartmanda yıllarca oturmasına rağmen birbirini tanımayan, birbirine bir güler yüzü, bir selamı bile esirgeyen, komşusunun hasta olduğunu hatta öldüğünü bile bilmeyen, sadece menfaat-çıkar ilişkisine dayanan ilişkiler, arkadaşlığın ne demek olduğunu bilmeden yetişen bir gençlik, sadece para konuşulan ruhsuz sohbetler, başı örtülü-başı örtüsüz, açık-kapalı, lâik-anti laik, alevi-Sünni, Türk-Kürt, zengin-fakir v.s. tartışmalarının yaşandığı ortamlar.

***
İlgisizlik ve sevgisizlik nedeniyle duygusuzlaşan bir toplum olduk.
NİSÂ (36) Allah’a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya, elinizin altındakilere iyilik edin. Şüphesiz, Allah kibirlenen ve övünen kimseleri sevmez.

ÂL-İ İMRÂN (92) Sevdiğiniz şeylerden Allah yolunda harcamadıkça iyiliğe asla erişemezsiniz. Her ne harcarsanız Allah onu bilir.

SÂD(26) Ona dedik ki: “Ey Dâvûd! Gerçekten biz seni yeryüzünde halife yaptık. İnsanlar arasında hak ile hüküm ver. Nefis arzusuna uyma, yoksa seni Allah’ın yolundan saptırır. Allah’ın yolundan sapanlar için hesap gününü unutmaları sebebiyle şiddetli bir azap vardır.”

“Komşusu açken kendisi tok yatan bizden değildir” Hadis..

Bir muhteşem dinin mensupları, bir yüce Peygamber’in ümmeti olarak içinde bulunduğumuz durum ne acı. Böyle mi olmalıydık?

Türk insanı özüne dönmelidir. Nereden geldiğini ne olduğunu unutmamalıdır

***
Arkadaşlık, dostluk … Son yıllarda unutulan bu kelimeleri tekrar hayatımıza sokmanın zamanı geldi. Bunun İçin yapılması gereken çok fazla bir şey değil sadece güler yüz, tatlı dil, hoşgörü , sevgi ve paylaşım. Paylaşabildiğimiz her şeyi paylaşmak. Maddi veya manevi ne varsa. Samimiyetle,içten gelerek paylaşmak.

Nefislerimiz önden gitmesin, mevki ve makam peşinde koşmayalım. Sadece vatanımızı düşünerek hareket edelim.Vatan demek aile demek, dosta, akraba, kardeş, arkadaş ,gönüldaş, partidaş, yoldaş kısaca her şey demek. Vatan demek tüm insani değerlerin, tüm canlıların kucaklanması demek. Birbirimizi sevelim, sayalım, saygı gösterelim.

Ne güzel söylemiş büyük Yûnus “Yaratılanı severiz yaratandan ötürü.”

Bir de Pir Sultan Abdal’a bakalım o ne söylemiş dost üzerine

Pir Sultan Abdalım Can Göye Almaz
Haktan Emir Olmasa ı Rahmet Yağmaz
Şu Ellerin Taşı Bana Hiç Değmez
İllede Dostun Bir Tek Gülü Yaralar Beni

Arkadaşça ve dostça kalın.