İmrendiğim dostlar

     Bu yaşamın geleceğine baktığınız zaman çabanın, azmin, ve ruhun bir anlamının olmadığının farkına varıyoruz.Ben bu müşkül duruma, aklımla inzivai'ya sürükleyen vaziyetin sebebi ise şudur: Hayatımız boyunca geleceğe umutla bakmışsınızdır hep. Herkes için genel bir olgudur -yani çoğunlukla diyelim.

     İmrendiğim dostlarım benim, gökyüzünde, kaldırımları olmayan, trafik ışıklarından yoksun ve zamanın değersiz noksan olduğu yaşıyorlar.Sanıyorum aklınızda bazı belirtiler oluşmaya başladı.

     Üzerindeki kefen rengine bürünmüş derisiyle uçarken rüzgara karşı. Attığı bakışla boğaz boğaza geçen hayatında, denizin üzerinde yüzen gemilere, vapurlara ve vapurda bulunan insanların ona attığı bakışların acıma hissiyatına karşın o da onlara alaycı bir tavırla yaklaşıyor. Simitlerini havada kapıyor. Düşünsenize hem denizin üstünde hem Asya ile Avrupa'nın birleştiği sınırda beleş yemek(!).

     Simitle yetinmeyip Üsküdar'ın balık çarşısına uğruyor. Orda da tepeden bakıyor hadiselere. Keza burda beleşe yedikleri balıklarda cabası.

     İmrendiğim dostlarımı tanır gibisiniz ama yanılıyorsunuz. Bende daha onları tanıyamadım. Ne düşündükleri hakkında da hiçbir fikrim yok !

     İmrendiğim dostlardan sadece aklımda kalan uçtuklarıdır.

    Saygılarımla...