İnsan Haklarını Yanlış Anlıyoruz

Biz insan olarak, yeryüzündeki canlıların en güzeli olarak yaratılmışız. Çünkü insanlarda diğer canlılarda olmayan bir değer var. Akıl, fikir… Bu iki özellik bizi üstün kılıyor. Diğer canlıların bu özellikleri olmadığı için içgüdüsel olarak yaşarlar.

Bizler insan olarak dünyada kaldığımız süreçte demokratik olarak, başkalarının haklarına saygı göstererek hür bir şekilde yaşamalıyız. Bunu yaparken de kimsenin hakkını, hukukunu çiğnememeye özen göstermeliyiz.  Yaşam yüce Allah tarafından bizlere sunulmuş değerli bir haktır, gasp edilemez.

Güya bu durumları düzenleyen insanlar, insan hakları kanunları çıkarmışlar. Bu kanun, insanların ezilmesinin, horlanmasının daima karşısındadır. Acaba günümüzde ezilen, horlanan insanların sayısını aktarmaya güç yetirilebilir mi? Özellikle insan haklarından bahsedenler, insanlığı yok etmeye en çok gayret edenler değiller mi? Ben insan haklarının varlığına inanmıyorum. Fazla söz söylemeye hiç gerek yok, çünkü dünyada insan hakları diye bir şey yoktur, paralı olanın hakkı hukuku gözetilir. Özellikle çoğunluğu Müslüman bilinen ülkemde bile, paran kadar insansındır.

Biz Türk Milleti olarak insan hakları kelimesini yanlış algılıyoruz. Bir nevi çifte standart uyguluyoruz. Örneğin; erkeklerin kendilerine hak gördükleri pek çok konu, kadınlara hak olarak tanınmaz. Bir kadın, kendi özgür iradesiyle sadece dinlenmek maksadıyla bir parka girip yalnız başına oturabilir mi? Meraklı bakışlara maruz kalmaz mı, toplum olarak türlü yaklaşımlarda bulunmaz mıyız? Bu basit bir örnek; ülkemizde kadın ve erkeğin hakları diye ayırım yapılıp, geleneklerimize göre değerlendirilip, yorumlanabilir. Dinimize göre demiyorum, dikkatinizi çekerim. Ahkâm kesmenin bir anlamı yok. Yaşadıklarımıza bakılırsa, dinin kurallarına dikkat edenimiz de yok.

İnsan olarak haklarımızı gerektiği gibi arayamayışımız, ülkemizdeki kanunlarımızın yetersizliğinden olsa gerek. Kendimden örneklersem, bir idarecinin idare şeklini yanlış buluyorum. Bunu belgelerle kamuya sunuyorum. Haksız olduğunu vurguluyorum. O idareci makam ve para gücünü kullanıp beni mesleğimden dahi uzaklaştırabiliyor. Hakkımı kanunlar çerçevesinde aramaya koyuluyorum. Avukat ücretine takat yetiremediğimden pes ettiriliyorum. Bu durumda suç işleyen bu adamın parası ve makamı oranında hakları var, benim gibi züğürtlerin hakkı yok. Bu hal insan hakları çerçevesinde değerlendirilirse, eşit davranılması gereken iki durum karşısında eşitliğe aykırı davranma tutumu olmuyor mu?

Danıştay’a, ilgili bakanlıklara başvuruyorum, “Avukat tut, harç yatır, dava aç” önerisinde bulunuyorlar. “Siz hukuk insanı değil misiniz,” soruma takipsizlik kararıyla cevap veriyorlar. İşte insanı çileden çıkaran bu çifte standartlı davranışlar  oluyor.

Oysa insan hakları demek; kimseye zarar vermeden, karşındakinin de insan olduğunu bilerek insanca yaşamaktır. Yoksa sadece paralı olanın kendini insan görmesi değildir.

Ayfer AYTAÇ – ayferaytac.com