İnsanlık vardı bir zamanlar

Eskiden yoksulluğu anlatan türkülerimiz vardı.”İnce ince bir kar yağar yoksulların üstüne.”diye başlayan.

Yoksulluk vardı, sefalet vardı ama tüm bunlara rağmen ayakta dik duran değerleri de vardı ülkemizin.

Parasızdık, yoksulduk ama insanlıkta zengindik.

Her şeyi satın alan para yavaş yavaş değerleri satın aldı, İnsanlığın omurgası kırıldı.

Ve her şeyi ele geçirdi.

Kötülükleri örgütleyen para, ahlak, dürüstlük ve erdemi kendi içine hapsetti.

Eskiden bir namus borcu olan askerlik bile para ile yapılır oldu.

Parası olan için teskereler kışlaya gitmeden düzenlendi.

Ya parası olmayanlar?

Dağda, ovada canları ile namus borçlarını ödediler.

Ölenlere cennet verdiler, sağ veya eksik kalanlara madalya.

Sadece askerlik değil, parası olanlar sağlığın da her türünü satın alıyorlar.

Olmayanlar bir aspirini bile bulamıyorlar.

Paranın değerli olduğu yerlerde canlar ucuz olur.

Bundan dolayıdır ki fakirlerin ölümü bile kadersiz olur.

Ya bir inşaattan düşerek, ya göçük altında kalarak, ya da bir inşaat çadırında cayır cayır yanarak can verir fakir.

Biliyoruz ki, parası olmayana hayat kalmadı günümüzde.
Eskiden insanlık falan para ederdi ama şimdi başka şeyler para ediyor.

İnsanlık geçer akçe değil artık!

Oysa bilinmelidir ki, para gelir ve gider.

Bundan dolayı atalarımız “para el kiridir.”demişler.
Zorda olsa, parasız yaşamaya alışılır.

Çalışılır, kazanılır.

Ama insanlık gittiği zaman, bir daha dönmez.

İnsansız yaşam olmaz.

Paranın insanlardan aldıkları, bu ülkenin kaybeden yanıdır.
Bu da,kaybettiklerimizi, bir daha asla kazanamayacağız demektir.
Her şeyi para olarak düşünenler, mahşerinde var olduğunu düşünmelidirler.
Çünkü Mahşerde para geçmiyor!

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…