İş hayatının dönüştürdükleri

Dönüşmek ya da dönüşmemek. İşte bütün mesele bu. İş dünyası, girmek için can attığımız, ama içine girince kurtulmak için dua ettiğimiz bir dünya. Bunun sebebi iş dünyasının tıpkı vahşi bir orman gibi kendine has kuralları olan bir yer olması. Güçlü ve becerikli olanların yaşamını sürdürebildiği bir orman. Bu orman, hayatta kalabilmek için dönüşen insanlarla dolu.

İşteyken ben ben değilim durumu yani. Peki dönüşmek gerekiyor mu? Aile ve arkadaş ortamının güvenli dünyasında davrandığımız gibi davranarak, iş hayatının kaygan zeminli dünyasında var olabilir miyiz? Neredeyse imkansız. Çünkü iş hayatı, zeki ve becerikli insanlarla dolu olduğu gibi kifayetsiz muhterislerle de dolu. Hak etmediği makam ve mevkileri ulaşmak isteyen ve bunun için her yolu deneyen, Machiavelli' nin ruhuna rahmet okutan insanlarla. Makam, mevki az, oraya talip olanlar çok. Hal böyle olunca ortada büyük bir rekabet oluşuyor. Ayrıca hedefler, kar etme baskısı, performans değerlendirmeleri normal insanı da rayından çıkartıyor. Ondan sonra gelsin kulis çalışmaları, başkasının fikirlerini kendi fikriymiş gibi sunmalar, bir yaptığını süsleyerek 10 gibi anlatmalar, yapıyormuş gibi yapmalar, yöneticiler ve patronlarla gereğinden fazla iyi geçinme çalışmaları falan filan. Bu davranışların üst yönetimlerde karşılık bulması sürdürülür olmalarını sağlıyor. Tabi ki iş dünyası içerisinde sadece işini iyi yaparak ön plana çıkmak isteyen, dürüst, adil insanlar da var. Umarım o insanlar hep iş dünyasının içerisinde var olurlar ve Yaşar Kemal' in Demirciler Çarşısı Cinayeti kitabında söylediği gibi yapmazlar: '' O iyi insanlar, o güzel atlara binip çekip gittiler ''.