Kınadığını yaşayacaksın!

İnsan ne kadar cömert oluyor başkasını kınarken, eleştirirken…

Kendine geldiğinde ise bir o kadar cimri. Öz eleştirisini yapamayacak kadar kendine düşman. Sanki bir başkasının başına geleni kendi hiç yaşamayacakmış gibi rahat.

Taa ki bir gün karşılaşıncaya dek…

Ondan sonra başlıyor asıl alması gereken ders. Ama alana tabii.

Kimisi “neden benim başıma geldi?” diye sorarken, iğneyi kendine batırmayı yine unutur oluyor. Kimisi ise yaptığından dersini almış, köşesine çekiliyor.

Kınadıklarımız mutlaka yaşayacaklarımızdır aslında.

Acımasız eleştirilerde her ne kadar bir numara olsak da, kendimiz söz konusu olduğunda görmezden geliyoruz.

Kötülüğü, yanlışı yine bize dokunuyor tabii.

Yarının ne olacağını bilmediğimiz dünyada, bazen “asla, katiyen” gb fazla iddialı cümleler kuruyoruz. Bir zaman sonra yaşadığımızda ise “neden” diye sorguluyoruz.

Hayatta hiç kimse ama hiç kimse bilinçli olarak kendine kötülük etmez. Ve her zaman görünenin ardında başka bir gerçek vardır.

Görmesini bilene, anlamayı seçene…

Herkes birbirini yargısız infaz edebilir.

Eleştirir, hakaret eder, hayatından çıkarır. Ama kınadığı ve “asla” dediği ne varsa yaşamadan ölmez.

Hayat her zaman söylediğim gibi “bumareng” gibidir.

Verdiğin her şey bir gün mutlaka sana geri dönecektir.