Komşularımız

Cocuklugumda, cok onemliydi komsuluk.

Onlar bizim en yakinlarimiz gibiydi.

Akrabamizin onune gecenleri bile vardi aralarinda.

Birlikte guler, birlikte aglardik. Herseyimizi paylasirdik.

Dugunlerimiz, kinagecelerimiz, hep birlikte kutlanir, bayramlarda ilk caldigimiz kapilar onlarin kapilaridir.

Kandiller bile birlikte kutlanir, dualar birbirimiz icin olurdu.

Hele komsu cocuklariyla olan oyunlarimiz gece gec saatlere kadar devam ederdi.

Daha sonra yillar gectikce insanlar bu sevgi dolu komsuluklari yavas yavas yitirmeye basladi; tek katli evlerin yerini cok katli evlerin almasiyla guzel dostluk yerine yalnizlik, bencillik yerlesiverdi yuvalara.

Ulkemdeki buyuk depremde; bir arkadasimin soyledigi sozler bu gercege cok uygundu.

Deprem oldugunda,herkes disari ciktiginda; ayni apartmandan, birbirini tanimayan insanlarin bir araya gelmesi,arkadasimi cok sasirtmisti. "Siz ,bizim apartmanda mi oturuyorsunuz?" demekten kendini alamamisti......
Simdilerde ulkemden ayri bir Avrupa ulkesinde yasiyoruz.

Evimizin iki tarafinda komsularimiz var. Birisi Ingiliz komsu, digeri Pakistanli kardes ulkeden komsu. Ben ozledigim o eski komsuluklari burada surdurmeye calisiyorum.

Turk yiyeceklerini onlarla paylasiyorum, bahcelerimizdeki bitkilerle olan sohbetlerimizi paylasiyoruz.

Bahcelerimize konan kuslar bile ortak. Guzel gokyuzunu, temiz havayi paylasiyoruz.

Birbirimize aktardigimiz, kulturel bilgilerde oluyor. Onlarin bazi onemli kutlamalarina biz de katiliyoruz.

Kisacasi; Insanlar heryerde ayni, dostluklar her yerde kurulabilir...

Paylasim her yerde yapilabilir...

Sevgiler heryerde gosterilebilir...

Komsuluk heryerde yapilabilir...

Ayse Sukran Eke 18.06.14