Konya ve Karaman'da 3 gün

Karaman’da  Güneş kırtasiyeyi kurarak farklılıkları Karamanlılar  ile yaşamak isteyen   Macit Kul, Karaman’da  kitapevi-cafe  uygulamasından sonra Karamanoğlu Mehmet bey Üniversitesi’nde bir  kitap fuarı  düzenlemenin  çok faydalı olacağını düşünerek  1.Karaman  Kitap günlerini Üniversitede  düzenlemek ister. Bu kitap fuarında her  gün  bir yazar davet ederek  onlarla  öğrencilerin buluşmasının çok faydalı olacağını düşünür.

         Bu düşüncesi hem Üniversite hem de Milli Eğitim Müdürlüğünce uygun bulunarak  hemen uygulamaya geçilir. Macit bey, Bir engelli yazar olarak bizi de davet ederek  konuşma yapmamızın faydalı olacağını da düşünür. Bunu bize anlattığı zaman  “davete  icabet  sünnettir, vatandaşlık görevidir” diyerek bizi davet ettiler.

        Karaman ve Konya tarafına daha  önce gitmemiştim. Daha doğrusu seneler  önce  Antalya’dan  bir işitme engelli etkinliğinden dönerken  Konya’da Vergi denetmeni olan   arkadaşım Hasan  Akgül’ü ziyaret maksadı ile birkaç saatliğine  uğramış orada da Hasan’ın evi ve terminalden başka bir yer  görmemiştim. Konya’da işitme engellilerle sohbet etmek  ve onlara moral vermek  çok istediğim bir şeydi. Bunu  da fırsat bilerek teklifi seve seve kabul ettik.

        Konuşmamız 10 Mayıs’taydı. Biz daha erken giderek 1 gün  Konya’da  kalmak  istedik.  Bunu Konya’da  işaret dili eğitmenliği yapan  Canan  Deveci ve  Meltem  Aydemir  Uğuz’a anlatınca  çok sevineceklerini söylediler.   Karaman  bizi davet etmişti ama en çok Konya’da ziyaretlerde bulunacaktık. Bunu da  konuşmamızda söyledik. “Komşu’da  pişer, bize de düşer” misali.

       9.Mayıs.2017 Salı sabahı Konya Otogara  inince Meltem  Hanım ve Canan Hanım  ile  buluştuk. Bir  kahvaltıdan sonra  nt mağazalarında   “Engelleri Aşanlar” kitabımızdan  bulduk  ve  Canan Hanım’a imzaladık. Oradan İşitme engelli okuluna gidelim. İşitme engelli gençlere moral verelim istedik.  ilkokul, ortaokul ve  lise  aynı  yerde  olan işitme engelli okuluna vardığımızda,  lise kısmının taşındığını öğrendik. Lise  kısmı  yeni yere  çok uzakmış.

      Az Kitap’tan  Pirehan  adlı kitabı  çıkan ve Konya Belediyesi’nde  çalışan  Şener İşleyen dostumuzu  ziyaret edelim derken   öğle de  oldu. Büyükşehirlerde   bir yerden bir yere gitmek   zor  ve zaman alan iş. O  yüzden  gitmeyi arzuladığımız  yerlerin  çoğuna gitme  imkanımız  olmadı. Şener işleyen bey   Yusuf ile Züleyha Aşkını anlattığı “Pirehan” kitabını  bize  imzalayarak  okuyarak yorum yapmamı  istedi. Biz de severek  kabul ettik.

      Gönlü  geniş Şener bey  öğle bizi bırakmayacağını söyledi. Canan  Hanım, Belediye’de  bir işitme engelli  arkadaş olduğunu belirtince onunla  da tanışalım dedik. İşitme engelli dostumuz  Ebubekir  Taşoluk  ile tanışmak bizi mutlu etti. Ebubekir gezi boyunca  Konya  ayağında  bize eşlik ederek  samimi bir  insan olduğunu  bizlere gösterdi.

           Merhaba  Gazetesini  ziyaret etmemizi  isteyen,   Merhaba  Gazetesinin eski yönetmeni, Tokat basın  İlan Kurumu Müdürü Çetin Oranlı beyin  arzusunu yerine getirmek üzere  Merhaba Gazetesine ben, Canan  Hanım, Meltem Hanım ve  Şener bey ile beraber  ziyaret ederek  hepimiz  çalışmalarımızdan  Merhaba Gazetesinin  yönetmeni Recep Çakır ve  genç  ve   yetenekli muhabiri Emre Özgül’e anlattık. Akşam  İşitme Engelli spor kulübünde  işaret  öğrenen gençler ile  işitme engelliler ile bir araya geleceğimizi  ve arzularsa gelerek  haber yapacağını  söyledik. Mesleğini seven bir muhabir olan Emre  Kardeşimiz  kulübü gittiğimizde  bizden  önce  kulüpte  idi. Bir muhabir mesleğini bu kadar sever ancak. İletişim mezunu  olan Emre  iyi bir gazeteci olma yolunda.

  Öğleden sonra  Konya Meram Halk Eğitim Merkezinde  Meltem Hanımın  verdiği işaret dili kursunda  çoğunluğu  “özel eğitim” okuyan  gençlere  işitme engelliler, Üniversiteli olarak gelişim, kitap  okumanın  önemini anlatan  bir sunum  yaptım. Öğrencilerin sorularını  cevapladım(bu cevapları daha sonra  köşe yazısı  yapacağım) Güzel sorular soranlara kalemler, kitaplar armağan ettik. Öğrencilere   Necmettin Erbakan Üniversitesinde de   Karamanoğlu  Mehmet Bey Üniversitesinde  yapacağımız    konuşma gibi bir konuşma  yapmak istediğimizi ve  Üniversitenin işitme engelli öğrencileri ve işaret dili gönüllüleri ile   tanışmaktan memnunluk duyacağımızı  ilettik. Onlarda   hocalarına ve  arkadaşlarına  bizi ve dileklerimizi anlatacaklarını   “Engelleri Aşanlar” kitabımızı   okuyarak   arkadaşlarına da tavsiye edeceklerini söylediler. Bizlerde   teşekkür ederek bir hatıra fotoğrafı  çektirdik.  Öğrencilere güzellikleri paylaşmak gerektiğini ve  bizleri, kitaplarımızı   herkese anlatmalarını  işitme engelliler  konusunda  toplumda oluşan  önyargıları  beraber  aşacağımızı  söyledik. Necmettin Erbakan  Üniversitesinde   konuşma yapma isteğimizi  buradan yeniden yenilemek  Konya’da  gençlerle  buluşmaktan büyük mutluluk duyacağımızı  belirtmek isterim.

      Konuşmamız, gençlerle muhabbetimiz biraz uzun sürdü.  Buradan   İşaret  dili eğitmeni ve  İşitme Engelliler  Lisesi  eski Müdür Yardımcısı  olan Ahmet Erol’un   yeni atandığı  Mehmet  Zahid  Kotku  Anadolu İmam Hatip lisesine giderek  Ahmet Bey in sıcak  misafirperverliğinde  sohbet ettik. İşaret Dili kitapları hediye eden Ahmet bey  sempatik tavırları ile  ikramlarda bulunarak   bizi dış kapıya kadar da kucaklayarak yolcu etti. Kendisine  teşekkür ederek İşitme  engelliler spor kulübüne geçtik.

Kulüpte işitme engelliler bizi sevgi ile karşıladılar. Bizi  tanıttıkları zaman tebrik ve şaşkınlıkları ile beraber  memnuniyetlerini de ilettiler.  Merhaba Gazetesi Muhabiri Emre  bizden önce gelmişti ve  haberini yazdı. Üniversite okuyan ve  işaret öğrenen gençler  bizimle sohbet ettiler. Sorular sordular cevapladık. Masalar birleştirildi. Çaylar içildi. Pastalar  yendi. Muhabbet  koyulaştı. Zamanın nasıl geçtiğini unuttuk. İşaret  öğrenen Suriyeli  Hemşirelik öğrencisi Alican  ile daha  önce röportaj yapmıştık. O’na röportaj olan gazeteleri verdik. Hatıra resimleri çekindik.

Vakit ilerledi. Karaman’a gitme  vakti geldi. Emrah, Canan Hanım, Mahmut   beni terminale kadar bıraktılar. Otobüsün kalkmasına  daha vakit var diye  Mevlana etli pidelerinden ikram  ettiler  terminal yakınlarında. Bizler de  Mahmut’a “Engelleri aşanlar”  kitabımızı hediye ettik. Kitabı okuyarak diğer  işitme engelli arkadaşlarına da  okutacaklarını  söyledi.

Karaman’da bizi Karamanoğlu  Mehmet Bey Üniversitesi Atatürkçü Düşünce Topluluğundan Hikmet  Cansız ve Yılmaz  Akarslan Karşılayarak Üniversite misafirhanesine bıraktılar.

Ertesi sabah kahvaltıdan sonra Yılmaz, Hikmet, ile topluluğun Başkanı Rabia Hanım bizi misafirhaneden alarak   kampüste geze geze  kitap fuarının  olacağı  sosyal tesislere   geldik. Konferansa daha  çok vardı ve   kantinde topluluğun   diğer üyeleri  Furkan Şen, Veysel  soysal, Leyla Yılmaz  ile tanışarak sohbet ettik.

Daha önce Tokat’ta  öğretmenlik yapan Cahit Suci’nin Sağlık Kültür ve  Spor Daire Başkanı   olduğunu öğrenmek bizi hem şaşırttı hem de  sevindirdi. Cahit beyle  ayak üstü sohbet ettik.

Konferans  zamanı okumanın öneminden  bahsettik. Mustafa Başkonak  Hoca  işaret dili   hocasıdır  ve  ismini duymama  rağmen tanışmamıştık ve orada tanıştık. “Engelleri Aşanlar” kitabımızı 3 yıl önce Mustafa Epik ona imzalayarak hediye etmiş. Bir sayfasını da biz imzaladık. 

Katılımın az olmasından  dolayı   gençlerin mahcup olduğunu   görünce, “Biz karşımızdaki insanların  sayısına  değil kalitesine bakarız. Bir   engelli yazara  insan olduğu için değer veren   bilgisinden faydalanmak için gelip konuşmasını dinleyen   her insanı  en değerli insan  olarak görürüz . Burada  bizi dinlemeye gelen  tüm öğrenciler  gönlümüzde  Karamanoğlu Mehmet bey Üniversitesinin tüm öğrencilerine bedeldir” sözümüz moralleri düzeltti ve alkış aldık. Sorulan soruları cevapladık. Güzel soru soranlara kalemler ve  kitaplar armağan ettik.  Gençler  kitaplarımızı  imzalattılar  ve  hatıra resimleri çekindik.

Konuşmadan sonra   çay  içerken  öğrenciler katılımın azlığını   ima ederek  “ Sizi daha geniş   zamanda daha geniş katılımlı  bir konferansta  ağırlamak isteriz ” diyerek  davet etmek istediklerini belirttiler. Biz de davet olursa severek geleceğimizi  söyledik.

Öğrencilere konferans  düzenlediği zaman konuşmacıların ünlü olmalarına değil, bilgi, hayat tecrübelerine, onların  hakkında araştırma yaparak  yapacakları  konuşmanın  konularına, özgeçmişlerine bakarak  kendi hayatlarına  konuşmaları ile  hangi artıları katacağını iyi düşünerek  katılmalarının onlara yeni ufuklar açacağını  söyledim.

Öğrenciler de  işitme engelli olmama rağmen hitabette  ve  anlattıklarım ile  kendilerini olumlu etki  bıraktığımı  belirterek   “keşke daha  çok arkadaşımız  gelse de  sizden faydalansaydı” dediler. Bende  “gelenler sağ olsun  gelmeyenlerde  daha  çok sağ olsun” diyerek   bu  işin nasip olduğunu  benim konuşmamı dinlemek nasip olanların bir şekilde gelerek faydalandığını söylediler.

Konuşmadan sonra  Üniversitenin  pek çok  , ajanda, kalem, kupa  seramik  plaket  gibi   armağanlarını  sunmaları bizi mutlu etti.

2007 yılında kurulmasına rağmen gelişen ve Karaman’ın yanında  adeta  bir yeni şehir gibi yükselen  Karamanoğlu Mehmet bey  Üniversitesinde   ilk defa  düzenlenen  kitap fuarında   konuşma yapan birkaç yazardan  biri olmak gerçekten de bizi mutlu etti. Davet  olursa her sene  giderek farklı konularda  öğrencilerle konuşmak  sohbet etmek isterim.

Konuşmadan sonra  Karaman  İşitme Engelliler Spor  Kulübünü ziyaret ederek  işitme engelli gençler ile sohbet ederek  misafirhaneye  döndük.

Macit Kul Kardeşimiz sabah bizi alarak Güneş Kırtasiyeyi gezdirerek otogara bıraktı. Güneş Kırtasiye  daha yeni olmasına  rağmen  Macit Kul, sosyal medyadan yazarlar   ile sohbet ederek, okullarda kitap  fuarı düzenleyerek kültür ve sanat alanında hem kendisi hem kardeşi ve hem de diğer kırtasiyeciler ile Karaman  iline  artı değer katmaya çalışan  gayretli bir girişimci. O’na çok güzel organizasyon   yaptığını ve   bundan vazgeçmeden eksikleri tamamlayarak  önümüzdeki senelerde   daha geniş katılımlı   organizasyonlar  yapmasını tavsiye  ettim. “Üşenme, vazgeçme, erteleme “  sözüne sarılmasını  tavsiye ettim.

Çok istememe  rağmen Karamanoğlu  Üniversitesi Rektörü, Karaman Valisi  ve Karaman Belediye Başkanı ile tanışma  imkanı bulamadım .

Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesinde  işitme engelli  öğrencilerle tanışmak istedim. Bana  iki  öğrenci olduğunu  birinin konuştuğunu ama  ötekinin  işitme ve konuşma engelli olduğunu  söylediler. Çok istememe  rağmen tanışma imkanım  olmadı. İsteğimi iletmeme rağmen  öğrenciler ile tanışamadık. Tanışıp sohbet etsek iyi olurdu.  İşitme engelli olmasına rağmen Üniversite okuyan  insanlara    hayranlığım var. Onları  tebrik etmek, daha  çok  öğrenmeleri için teşvik etmek  bana mutluluk veriyor.

    Konya’da bizi Suriyeli  Üniversite öğrencisi Alican  Akmelek karşıladı. Merhaba Gazetesinde  bizimle alakalı  haberi okuduk beraber. Canan hanım  geldi ve işitme engelli Lisesini ziyarete  gittik. Salı günü bulamadığımız  okulu bulduk ama  bu sefer de   öğrenciler programa gittiği için   göremedik. Okul müdürü ve  Müdür yardımcısı  ile sohbet ederek  “Normal okullara   yazarlar gidiyor, işitme engelli okullarına da   işitme engelli yazarlar  giderek  moral vermeli öğrencilere “ dedim. Hak verdiler. İşitme engelli hizmetli çaylar ikram etti. O an okulda ve bahçede bulunan  bazı  işitme engellilerle ayak üstü sohbet ederek  onlara  Üniversite de okumalarını  söyledim. Üniversite okumanın  engelliler için öneminden bahsettim. Öğrenciler duygulanarak  bizleri kucakladılar. Sosyal  medyadan bizi takip ettiklerini söylediler.

Konya’da da  Üniversiteyi Vali beyi, Belediye başkanını ziyaret etmek isterdim ama   çok çalıştıklarını  söylediler. Ünlü yazar   olsak  sanırım  bizim Konya ‘ya geldiğimizi öğrenince ilgilenirlerdi. Ülkemizde  ünlü yazar olmak  çok yönlü yazar olmaktan  daha  popüler. O yüzden bizi  ağırlayan Canan Hanım, Meltem  Hanım Konya’ya  bedel geniş yürekli  Konya  sevdalısı  insanlar olarak  kalbimizde  yer aldılar.

      Akşam Canan Hanımın eğitmen olduğu Komek’in  işaret dili kursuna konuşmacı olacaktık. Zaman gelene kadar  İşitme Engelli spor  Kulübüne uğradık. İşitme engelliler Merhaba  Gazetesinde  haber olmalarından  çok mutlu olmuşlardı. Bize  ikramda bulundular.

  Komek Konya Belediyesi  Meslek  edindirme kursları. Konya ‘da  258 branşta,51 kurs merkezinde 300 bine yakın kişiye kurs vermişler. ”Mutlu  insan, erdemli toplum, huzurlu şehir, “ sloganı ile kurslar var. Hatta  Canan Hanım  haftanın  3 günü Kulu ilçesinde   149 km gidip gelerek  kurslar veriyor. Gençler işaret dili öğrensin diye.

 O gün Araplar semtinde  işaret dili kursuna konuk olduk.  İş çıkışı Ebubekir de gelerek  kursta  öğrencilere okumak, işaret dili, işitme engelliler,  gayret etmek, okuduklarımızı  hayata uygulamak   konusunda  konuşma yaptık. Güzel soru soranlara kitaplar armağan ettik. Öğrencilerde bizlere tatlı  ikram ettiler. İşaret dili öğrenmenin kolay  ama   işitme engelliler  ile sık sık bir araya gelerek uygulama  yapmaları gerektiğini   anlattım. Engelli üretken insanları  desteklemelerini  ve geniş kitlelere  tanıtmalarını  ve okullarına davet etmelerini tavsiye ettim. Öğrenciler  okullarına davet ettiler. Resmi davet olması  durumunda severek geleceğimi söyledim.

    Akşam Canan hanımın işitme engelli annesini  evinde ziyaret ederek sohbet ettik.  Emrah Kardeşimiz  dönüş zamanı  bizi otogara  Ebubekir ile beraber  bıraktı.  Tesadüfe Bakın dönüşte  başta Prof.Dr. Ebubekir  Altuntaş olmak  üzere  Gaziosmanpaşa Üniversitemizin birkaç hocasına rastladık. Otobüs  gelene  kadar  sohbet ettik. Güzel anılarla dolu  3 günlük Karaman, Konya gezimiz   bitti ve “Tilkinin dönüp dolaşıp geleceği yer  Kürkçü dükkanı” misali   Tokat’ımıza   yeni insanlarla tanışmanın  yeni  yerler görmenin   insanlara  moral ve bilgi vermenin ve  sevgimizi sunmanın mutluluğu   ile Tokat’a döndük.

    O kadar yoğunlukta ne yazık ki Mevlana Müzesini ziyaret etme  imkanı  bulamadık. Buna  yazarım. Dedim ya bazı şeyler hesap işi değil nasip işi.