Kyra

Hayatıma gün katmak belki değildi ama günüme hayat katmaktı nefesin kyra…

Eksik düşler sahnesi

Kamburu yırtılmış perdesiz bir oyun

Kalem kara

Alnıma çizgisiz kurşuni bir ufuk resmedilmekte

Kaybolmuş bir yoldum, çalıntı zamanlarda

Yelkensiz rüzgardım, bulutsuz yağmur olmadan önce

Telaşlı bütün harflere yazıydım, makyajı akmış tüm duvarlarda

Enkazdım, tek kişilik bir senfoninin en karanlık arka sokaklarında

Bir çocuğun gözlerindeki nedensiz mutluluktum

Şekerine horozdum kısık ve zamansız tüm ötmelerde

Renktim batan güne inat fırçası sürgün tuvallerde

Ateşten söğüttüm suya yüzünü eğen yuvasız dallarda

Şimdi

Zaman yokluğunun ertesi

Gözlerime ağlatmayı öğrettiğim gece sessizliği

Şimdi

Zaman sensizliğin iz düşümü

Ve tek gidişlik bir bilete yaslanan koca bir ömür…

…

Tek kişilik de olsa hala aşkım ben be kyra

Rengine kesik bir gülden sorgusuzca yüreğime sıçrayan kırmızı kadar…

ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı