Merhaba Rüzgar

Rüzgar Dursun'a ithafen

Hayat bizi karşılaştırdığında sen 2 yaş 10 aylıktın, ben ise 22 yaş bilmem kaç aylık.. Bana göre hayatta her karşılaşmanın bir anlamı vardır, bir görevi vardır. İşte bizimde karşılaşmamızda birçok anlam saklıydı...

Seninle tanışmadan önce çocukların zapdedilemez derecede korkunç, küçük insanlar olduğunu düşünürdüm. Ciddi ciddi uzak dururdum. Kendimi artık gerçekleştirmem gerektiğini düşündüğüm bir dönemde sen çıktın karşıma. Bazen güldük, bazen ağladık seninle. Bazen ben sana küstüm sen bana kızdın, bazen ise tam tersi oldu. Nihayet anladım ki tıpkı bir yetişkin gibi seninde kuralların, sınırların ve seni farklı kılan özel yönlerin vardı. Daha iki yaşındaki bir çocuk nasıl olur da kendi kararlarını verebilirdi, bu şaşırtıcıydı benim için. Ama bazen ''bunu istiyor musun?'' diye sorduğumda net bir şekilde ''hayır'' diyebiliyordun.

Ben seninle aslında şunu öğrendim; çocuk muhteşem bir varlık, onu mahveden biz yetişkinlerdik. Merakın, sevgi dolu bakışların hep seninleydi. Her çiçeği koklamak istemen, her kediyi kuyruğundan tutup sevmek istemen, her karınca gördüğümüzda aynı şekilde şaşırman bana her zaman çok şey anlattı. Hayatı bir çocuk ruhuyla karşılarsam mutlu olacaktım...

Zaman akıyor, birgün biryerlerde bu yazıyı mutlaka okuyacağını biliyorum. Çünkü bu yazı senin için yazıldı... Hayatın boyunca merakın ve sevgin hep seninle olsun... İyi ki çıktın karşıma!