Mutsuz öğretmenlerin nesli

Türkiye’de 18 milyona yakın öğrenci geçtiğimiz hafta karne aldı. Kimisi sevindi, kimisi üzüldü. Peki ama öğretmenlerimizin yüzü gülüyor mu? İşte bu muamma…

Türkiye’de 70 bine yakın ücretli öğretmen var. Bu öğretmenler çok düşük ücretler ile Türkiye’nin aydınlık neslini yetiştirebilmek amacıyla sabahın erken saatlerinden itibaren evinden çıkarak öğrencilerine katkı yapmak için yola düşüyor.

Bizlere iyi bir nesil yetiştirsin, aydınlık geleceğimiz olsun diye yola çıkan öğretmenlerimiz ise pek bir aydınlık değil.

Daima mutsuz evlilikler üzerine araştırmalar yapılır. Mutsuz ebeveynlerin çocuklarının eğitim ve sosyal hayat kalitesinin daha düşük olduğu bilinen bir gerçek. Peki ama okullarda çocukların ebeveyni olan öğretmenlerin mutsuz olmasının çocuklar üzerindeki etkisini neden düşünmüyoruz?

Mutsuz bir öğretmen ile aydınlık bir nesil yetiştiremeyiz. Bir ülkenin refaha ulaşabilmesi için mutlu öğretmenlere ihtiyacımız olduğu bir gerçek.

Biz ise Türkiye’de 70 bin gibi muazzam bir rakam öğretmeni mutsuz evden çıkartarak, onlardan büyük beklentiler içerisine giriyoruz. Ücretli bir öğretmenin hayat kaygısını aşabilmesi kolay değil. Haliyle hayat kaygısı yaşayan bir öğretmenin başarılı olacağı konusunda şüphelerimiz olması gerekiyor.

Asgari ücretinde de altında çalışan ücretli öğretmenler Türkiye’nin belkide muasır medeniyetler seviyesine çıkmasını engelleyen eğitim sisteminde daha da büyük yaralar açıyor. Hem de bu yaralar alınacak bir kanun, yasa ile düzeltilecek yaralar değil.

Yıllarca mutsuz öğretmenler tarafından eğitim görmüş öğrencileri bir kanun ile düzeltemezsiniz. Bu öğrenciler hayatları boyunca aldığı mutsuz eğitimi üzerlerinde taşıyacaktır.

Her ne olursa olsun, eğitim kalitesi üzerinde yüzü gülen öğretmenlerin payı var olmaya devam edecek. Kendi hayat kaygısını aşamayan bir öğretmen, eğitimini güler yüzle alması gereken öğrencileri başarıya ulaştıramayacak.