NBA 2015 Play-Off Mafiş

2015 play-off maçlarında, Atlanta Hawks ile Brooklyn Nets’in 3. maçını izledim.

Feciydi.

Gerçekten feciydi.

Bu sıralar bizim basketbol takımlarının başarıları nedeniyle, Avrupa basketbolunu da bolca izledim.

Her iki ligdekiler de komikler:

Hız yok, güç yok, esneklik yok, oyun zekası yok. Avrupa’da yok, ABD’de varmış da, kalmamış gibi.

Yavaş çekim. Çok top kaçırma, çok hatalı pas, çok hatalı yürüme: Devre başına ve takım başına 10’ar tane falan.

Lise maçlarında bile biz bu kadırını bceremezdik resmen.

Beyaz oyuncular basketbol parodisi yapıyor gibiler.

Maçlar 65-65 gibi koskomik sonuçlarla bitebiliyor.

Sonra sözünü etitğim maçı izledim:

Asıl NBA maçlarıyla Avrupa maçları arasında bir komiklikteydi.

2 taraf da aşırı yorgundu.

2 taraf da diğerinin oynaması gereken oyun stilini kullanıyor gibiydi.

Habire birbirlerine top ikram ediyor gibiydiler.

Zenciler bile bir tuhaftı. Bir tanesi pası suratına yedi.

Herşey, Muppet Show’da olabilecek bir basketbol parodisi gibiydi.

Neden böyle?

Öncelikle:

Çok fazla Avrupalı oyuncu NBA’ye sokuldu ve bu, klası feci düşürdü. Bunun nedeni insani değil, ticari: Dünya’daki herkes NBA maçlarını izlesin, oradan bir takım tutup, ürünlerini satın alsın isteniyor ama ABD’de bile, Dünya Kupası 2010 finali, NBA finalinden daha çok kişi tarafından izlendi.

Bunun çözümü ne?

Sistemin değişmesi gerekli.

Daha fazla kaliteli oyuncu gerkli.

Son 10 takımın bir biçimde lige fiilen müdahil edilmesi veya çıkarılması, yani ligin küçülmesi gerekli. Gerekiyorsa, yeni takımlar yaratıp, onları ligden çıkarmak gerekli, o zaman sezon süresi aynı kalabilir. Ancak, bariz bir durum var ki NBA oyuncuları play-off maçlarında sürünür olmuşlar.

Yoksa mı?

Biz çook tepetaklak giden zirveler gördük, NBA’inkini de görürüz herhalde...

Dipnot: Yolda ilk rasladığım Türkçe basketbol spikerini dövmek arzusundayım. İnanılmaz bir biçimde, basketbolun b’sinden bile anlamıyorlar. 10 tane klişe cümleyi, dönüp dolaşıp aynen sarfediyorlar. Oyun zekası ve bireysel inisiyatif denilen şeyden habersizler. Anlatmaları gerekenleri anlatmayıp, anlatmamaları gerekenleri anlatıyorlar. Birbirleriyle habire geyik yapıyorlar. Bu arada, maçları uzaktan anlatıyorlar. Bu arada, salonunn sesini de kesiyorlar. Dublajlı, ‘nayır nolamaz’lı Türk filmleri gibi, bir alaturka NBA anlatımı oluyor.