- Kategori
- Gündelik Yaşam
Öylesine mutsuz...
Bazen insanın içi çok sıkılır ve daralır ya. Aynen şu an bende öyleyim. Düşündüm cevabım belli net. Bunu da yutmalıyım dedim. Yuta yuta biriktiriyorum bakalım.
Aklımdan sahip olduklarımı geçirdim belki bu şekilde gönlüm ferahlarmı diye düşündüm yok olmadı. Sahip olunan şeylerin geçen süre zarfında , kabullenildiğine, böylece insanın mutluluğuna çok da önemli bir katkı yapmadığını anladım zaten bir süre önce.
Çevremdekilerinde buna katkısı olmadı değil.
Ama yüreğim sıkılıyor işte.
Hayallerle yaşamak bazen en güzeli dedim ve Kendimi ahşap ve bahçesi çiçeklerle dolu bir evde hayal ettim. Bahçesinde aslanağzı mutlaka olmalı. Aklıma Murat daha çok küçükken onu bu çiçekle korkuttuğum zamanlar geldi. Nasıl da ağlardı.
Peki neden yüreğim sıkılıyor? Aslında sorduğum sorunun cevabını da biliyorum. İnsan nerde yaşarsa yaşasın, nasıl yaşarsa yaşasın mutluluk başka bir şey.Ona sahip olmanın mutlak yoluda, sevgiden geçiyor, paylaşmaktan geçiyor. Öyle kırgınlıklarım ve pişmanlıklarım var ki hayata dair. Bir kar tanesi olup erimek toprağa karışmak istiyorum. Ve artık sevildiğimi de düşünmüyorum. Başkasının mutluluğuna katkıda bulunmak ruha iyi gelir diyerek mutlu olmak için değil mutlu etmek için nefes alıp veriyorum. Peki neden mutsuz olur insan. Bilmediğinden mi, bildiğini yapamadığından mı?
- Toplam blog
- : 146
- : 762
- Kayıt tarihi
- : 02.05.14
İnsanları ve yaratılmış tüm canlıları severim. Yazmak amatörce de olsa hayatımda bir süredir var...