Sen Kimsin?

Türkiye’de en büyük zorluklardan biri, yayıncılık alanında yer bulabilmektir. Zordur, çünkü yayıncılık dünyası da parsellenip bölüşülmüştür. Köşe başları tutulmuş, köşeler kapış kapış götürülmüştür.

Köşeler kale surları gibi savunulur.

Kaptırılmaz.

Kapılındı mı terk edilmez.

 Köşe önemlidir.

“köşe” demek, köşe olmak demektir.

Kıymeti bilinmelidir.

Gazete köşelerinden söz ediyoruz.

Gazetecilik meslek ilkeleri vardır. Gazetecilik etiği diye bir kavram vardır.

“…Gazetecilik, kamuoyunun bilme hakkı dışında hiçbir çıkara hizmet etmez….

Kamuoyuna hizmet temel önceliktir….

Gazeteci kamuoyunun bilme hakkı dışında hiçbir özel çıkara bağlı olmamalıdır…

Yayın kuruluşları… özel çıkar çevrelerinden… uzak olmalıdır…

Kamuoyu … ticari ya da kişisel çıkarların…. yayın politikasında herhangi bir etkisinin olmadığına inanmalıdır…”

Özetlediğimiz türden pek çok ilke dürüst gazeteciliğin sınırlarını çizer. Dürüst gazetecilik sahip olduğu gazete köşesinin kendi ticari, parasal çıkarlarına hizmet edecek şekilde kullanamaz.

Bu ilkelerde bahsi geçen “özel çıkar” kavramına gazete köşe yazarının kendisinin şahsi “özel çıkarı” girmez mi?

Söz gelimi bir gazete köşe yazarının, kamuoyunu bilgilendirme dışında bir amaçla kullanılmaması gereken köşesinde, kendisinin doğrudan maddi menfaatini esas alan yazı yazması “etik” midir?

Köşe yazarı köşesinde bir “ticari” ürününü, söz gelimi bir kitabını “reklam” edebilir mi?

Ederse bu “reklam” için tarifedeki reklam ücretini yayın kuruluşuna vermeli midir? Verse dahi bu hak piyasaya açık değilse bu davranış yine de etik midir?

Ya da ne bilelim, komşu köşeler danışıklı şekilde birbirlerinin ürünlerini (hadi biz bunlara kitap diyelim) bu şekilde reklam ederlerse bu etik midir?

Bunlara bakılmaz.

Kitapları da köşe yazarları yazar, kendilerinin veya birbirlerinin köşe yazılarında reklam eder, kitap grosmarketlerinin en görünür reyonlarına dağ gibi istifler, en çok satanlar listelerinin zirvelerine taht kurar, darphane gibi para kırarlar.

Bunun adı da dürüst gazetecilik olur.

Bugün bir “köşe” yazısı okudum, bunları düşündüm…

Kenan IŞIK