Sevince İnsan

Her insan bir kez sever yürekten

Ve mutlaka her insan bir kez sevilir gerçekten

Onu hissetmeyi, yaşamayı seçer

Ve artık hiçbir şey beklemez kaderinden

Yüklemez yağmurlara anlamlı-hüzünlü sözler

Güçlüdür artık,

Kara kışa-borana bile aldırış etmez…

Sevince insan;

Üşümez, üşütmemek için sevdiğini...

Çatmaz kaşlarını, asmaz suratını

Mutsuzken bile gülmekten alamaz kendini

Üzmemek için sevdiğini…

‘Sevmek’ anlam bulmuşsa insanın

Hem ruhunda, hem usunda

Göze alamayacağı hiçbir şey kalmaz ardında

Ve hayatında…

Renklenir üç günlük dünya evi

Kendi masalını anlatmaya başlar bu kez de insan

Çoluk çocuk derken, bir bakmış ki oluvermiş kervan

Geçip gitmiş ömür dedikleri…

Sevince insan;

Bir başka görür ırmakları-denizleri

Bir başka algılar, çiçekleri-börtü böcekleri

Gönül gözü açılmıştır artık,

Aşka dairdir bütün sözleri…

Her insan bir kez gerçekten sever ve sevilir

Ya sevmemişse, ya sevilmemişse

Ne olur ki?

Sevmeyince-sevilmeyince insan;

Aklı-yüreği dünyada kalır, açık gider gözleri…

ALAZ

12/02/2010