Şimdi küpü kırabilirsin

Her köyün, her mahallenin, her mecranın bir akıl danesi vardır. Bunlara kibarca “akıl dane” denir.

Köyün birinde adamın tekinin öküzü su içmek için başını toprak küpün içine sokar. Suyunu içer. Kafasını küpten çıkaracaktır ama bir türlü başaramaz. Çünkü boynuzları girerken girmiştir ama çıkarken bir türlü çıkmaz. Bu durumu gören köylü vatandaş koşarak akıl daneye gider. Vaziyeti anlatır. Akıl dane büyük bir bilgiçlik edasıyla akıl verir. (!)

“Bak efendi hemen git öküzün başını kes ve küpten kurtar.”

Köylü vatandaş denileni aynen yerine getirir. Ancak bu kez de öküzün başı küpün içine düşer. Durum daha da karmaşık bir hal alır. Adam tekrar akıl daneye koşar, başına gelenleri anlatır.  Akıl dane yine akıl dane (!) olmanın tüm gururuyla elini yeleğinin cebine koyarak “Arkadaş şimdi de küpü kır ve öküzün başını kurtar.” önerisinde bulunur.

Kıssadan hisse…

Önce başı kestiren sonra da küpü kırdıran akıl danelerden ne kadar çok var değil mi? Özellikle de yöneticiler arasında. Bu akıl denen şey nemenem bir şeydir. Kimde ne kadar var? Kim ne kadar kullanıyor? Kimin aklı hangi alanlarda işe yarıyor? Akıl yaşta mıdır? Başta mıdır?

Bile varsa bir adım öne çıksın.

Aklımızı kullanmayı pek sevmiyoruz. Hatta bazılarımız için onu kiraya da vermiş diyebiliriz.