Sınava hazırlanan bir öğrencinin velisi olmak

Eğer bir anne babaysanız bir de çocuğunuz varsa, çocuğunuzu hayata hazırlarken ülkemizde bir ikilem yaşamakla karşıkarşıya kalmanız kaçınılmazdır. Bu ikilemden birincisi aklın bilimin gerçekleri ikincisi ise yaşadığınız hayatın gerçekleridir. Çocuğunuzu hayata hazırlarken bu ikilem içinde kalınırken tercih yapmakta zorlanmak çok da anormal bir durum değildir. Okul yöneticisi olarak yıllarca sınavlara öğrenci hazırlamış ve bireysel, kitlesel olarak Türkiye derecesi elde etmiş sonuçları üzerinde kafa yormuş birisi olarak tecrübelerim ışığında gördüklerimi yazmak istedim.

 

Çocuklarımızı hayata hazırladığımız eğitim sisteminde sınav dediğimiz bir sistemle karşı karsıya kalmamızın nedeni ülkemizde sınava odaklı bir eğitim sistemimiz var hal böyle olunca ister istemez öğrenciler ve velilerin birinci önceliği sınav başarısı olmaktadır, bu öncelik öğretmenleri ve okulları da böyle bir beklentiyi karşılamaya dönük çalışma içine itmektedir. Bu durum ülkemizdeki hayatın gerçeğidir, yanlış olduğunu bilsek de bu durumdan kaçamayacağımızdan, bu yarış içinde elimizden geleni yapmaktan başka bir şey gelmemektedir. İşin aslı çocuklarımızı sınav kaygısı içinde yaşatmadan sınavın hayatın bir gerçeği olduğunu kabullenip, sınavla yaşamayı ve başetmeyi öğretmeliyiz. Aslında hayatın kendisi bir sınav, burada normal olmayan şey yapılan sınavın ne kadar adil, ne kadar güvenilir, ne kadar doğru ölçekli olduğudur. Bu durum yetişen ve hayata hazırlanan bireyin içinde bulunduğu topluma ve yönetime karşı güvensizliğini, hayata karşı belirsizlikte psikolojisini olumsuz etkilemesine, sağlıksız bir nesil yetişmesine neden olmaktadır. Anne ve babaların kaygıları da işte bundandır. Bir bocalama içinde ne beklediğini bilmeden, çocuğunu yetenekleri ve isteği doğrultusunda mı yetiştirmeli yoksa iş garantili bir meslek sahibi mi yapmalı, burada çocuğun başarılı bir meslek sahibi ya da mutluluğu ikinci planda kalmaktadır, vahim olan da budur. Anne babalar çocukları küçükken spora, müziğe, diğer sosyal aktivitelere yollarken ve her konuda yetişmesini isterken sınavdan dolayı haklı yollamayanlar da onlardır. Hal böyle olunca ülkemizde zor zanaattır anne baba olmak. İşin özünde belirsizlik ve güvensizlik kavramları yatmaktadır. İşin başka özü de anne babaların zamanında kendilerinin yapamadıklarını çocukların da görme eğilimleridir.

 

Bu süreçte anne babaların yapması gereken şey, büyük resmin tamamını görerek hareket etmeli, bazı gerçekleri görmeli öncelikle sınavların öğrencinin bilgisini ölçmede ne kadar gerçekçi, sınav performansı ve sınav şansı diye bir gerçeğin olduğunu bilerek hareket etmeli, çocuklarına bu bakış açısı ile yardımcı olmaları gerekir. Çocuklarını sınava hazırlarken önemli olanın bilgi birikimi ve bu bilgileri kullanma gerçeğini unutmadan davranış göstermelidir. Kendini tanıyan ne istediğini de bilir, esas olanın iyi meslek yoktur mesleğin iyisi olmak vardır gerçeğinden hareket etmeleri, şişirme bilgi ile kazanılan sınav sonucunda elde edilen başarının geçici olduğu ileriki yıllarda başarısız meslek sahibi olunacağını bilmeli, istenilen okula göre değil öğrencinin kapasitesine göre seçim yaparak sınavlara hazırlamalıdır.

Kişinin sınav sonucu ne olursa olsun öğrencinin kapasitesi, bilgi birikimi ve bilgiyi kullanma becerisine göre hayat zaten bir yere kor, kapasitesinin üstünde bir konumdaysa hayat onu eler gerçeği unutulmaması gerekir.

 

 

Ayhan ŞİMŞEK/Eğitim Yöneticisi.