- Kategori
- Anılar
Şişli'nin en delikanlı şöförü dayım Nazım Arslan'a saygı ile....
4 Şubat 1984 - Dayım Nazım ARSLAN'a;
(32). ölüm yıldönümünde Saygı ve bitmeyen
Özlemlerimle.....
Aslen Şebinkarahisar-Alışar Köyü Killik mahallesindendik.
1950-69 yılları arasında Şişli'nin özellikle de Samanyolu sokağımızın En Delikanlı-En Dürüst-En Güvenilir taksi şöförüydü.
Özellikle de Rahmetli Hacı Annem Emine TOMBUL'un müthiş fedakarlıklarıyla (araba senetlerinin çoğunu ödemişti), bin bir borç ile 76.500Tl aldığı 55 marka Chevrolet marka, (önceleri 1963 e kadar 59383 sonra da 34 DP 739 oldu) plakalı taksisi ile o dönemlerde İstanbul dışına götüremediği Elit Kesim İnsanı kalmamış gibidir.
Bunlar içinde aklıma ilk gelenler kapı komşumuz Hamiyet Yüceses Hanımefendi, kapı komşumuz Av.Şekip Okçuoğlu, yan bina Elly ap.No.86 sahibi Müsyü Pavlos Samara (ki Menders'in terzisi idi Taksim de idi terzi dükkanı) oturduğumuz Ana Ap.88 bina ve aynı zamanda da Beyoğlu İnci Pastahanesi sahipleri Müsü Lefter İliadis, hatta hatta Sn.Vehbi Koç Beyefendiyi de 2 kez de iyi hatırlıyorum Ankara ya götürmüştü.
Köyden gelenleri ki o zamanlar (1959-65 arası) arsa olan bu günün Şişli- Kent Sineması nın bulunduğu arsa dan taksisi ile alır. Adeta herkesi ama her gelen köylülerimizi evlerine kadar kuruş almadan bırakırdı. Tabiatıyla o sonradan görme köylülerimizin çoğu, zaman sonra palazlandıklarında Dayımı tanımamazlıktan gelerek utanç vesilesi olmuşlardır.
Tabiatıyla O Emsalsiz Dönemleri, kapı komşuluklarını-mahalle sakinliklerini anlatmaya kelimeler kafi gelmez, sadece yaşanır.
Ömrümüm en güzel çağlarının, Dayımın vefatına dek olanı olduğunu bilmekteyim.
Boş zamanlarında hep o eski İstanbul'u bana gezdirirdi. İstanbul'u dolayısıyla Beyoğlu'nu Dayım ile kavramış ve yudumlamıştım.
Teneke Mahallesindeki "Kalaycının 4 katlı kagir evinde yaşadığı, (6) çocuğuna bakmak için ne fedakarlıklara katlandığına en yakın şahidiyimdir. 1969 da Çeliktepe ye, arabasını satarak yinen boçlar içinde satın aldığı evine taşınması ile o güzelim günler kayboldular.
Zaman gerçekten "Su Gibi Akıp Gidiyor".
hep Zincirlikuyu Mezarlığı'nda (5 Şubat 1984 de) kabirde toprağa verilmeden önce son kez kefenini açıp, adeta gülen yüzüne sarıldığım o anlar, yalnız kalmanın ve de ayrılığın acımasız lığını ilk kez tattığım, sanki biraz önce yaşanmış gibi.
Vefatının (32).yılında Dayım Nazım ARSLAN'ı her geçen yıl daha da artan bir özlemlerle Yad ediyorum. Makamı Cennet olur İnşallah...
- Toplam blog
- : 741
- : 219
- Kayıt tarihi
- : 06.12.09
Aslen Şebinkarahisar-Alişar Köyü-Killik Mahallesi İmamlar (Çakmaklar) Sülalesine mensup olan Şair..