- Kategori
- Anılar
Terhis
Önce TERHİS sözcüğü ( kelimesi) üzerinde kısaca durmak istiyorum: TERHİS: İs, Ar. terhiş, Arapçadır. Askerlik görevini (ödevini) bitirenleri ordudan bırakma. Terhis olmak gibi askerlik görevini ifa etmek anlamında kullanılmıştır.(TDK sözlüğü, s.2198)
Geçenlerde eski defterleri, albümleri karıştırırken yıllar önce yaşadığım günleri, bunları anımsatan fotoğrafları bir sinema şeridi gibi tek tek bana yaşattı. Bunların içinde Diyarbakır Erkek İlköğretmen Okulu’nda akşam etüdü sırasında kara tahtaya bir resim yapmışım ve bu resmin altında bir şiir yazmışım şiirimin öyküsü şöyle: O gün Diyarbakır’da şimdi adını hatırlamadığım bir askerimiz vefat etmişti.
İkindi namazından sonra cenaze namazı kılındı ve tekbirlerle büyük bir kalabalıkla ebedi istirahatgahına götürüyorlardı. Ben de namazdan sonra okula gelmiş ve sınıfımızdaki kara tahtaya aşağıdaki şiiri yazmıştım. Hasan Ercan adında bir arkadaşımız vardı. Fotojenikti. Elinde fotoğraf makinesi hiç eksik olmazdı. O da şak diye deklanjore almıştı. Aynı fotoğrafı ben de hatıralarım arasına saklamıştım. Nerden nereye, aradan kaç yıl geçti. Aradan yarım asırdan fazla bir zaman geçti. O merhum Mehmetçik’i bir daha rahmetle anıyorum. Beni etkileyen bu TERHİS adlı şiirimi o günlerin anısına aynen sizlerle yallar sonra paylaşmak istiyorum.
Hazin
Bir bando sesi
Başka ses yok
Ortada bir yolcu
Arkasında hüzünlü dolu bir ordu
Ve sonra bir insan kafilesi
Ortalığı yandırdı, ağlayan
Bir annesi sesi
Abdülkadir GÜLER
08 Kasım 1963- Diyarbakır
Öğretmen Okulu sınıf: 3 / C, No: 191