Terör odaklı İslami konjonktür dönemsel

Yükseldikçe alçalacak, radikalleştikçe marjinalleşecek. Yalnız, kaynağı korkutuyor. Alelade bir cami vaazında söylenenler bile dinleyeni IŞİD militanı yapabilir. Ve bir başka şey, hayat IŞİD militanı olmayı gerektirmeyecek kadar güzel değil.

Dünya böyle, her dönemde bir şey çıkıyor. Moda gibi. Önce milliyetçilik vardı; 19. Yüzyılı kasıp kavurdu. Ardından komünizm. Şimdi de İslamcılık. İnşallah ateistler bir şey çıkarmazlar!

Bu böyle devam eder sanıyorsunuz. Yok canım, IŞİD bile kelle kesmekten bıkar. Bu bir rüzgâr. Önce okudular. Oğlum Osman Kızım Ayşe, Minyeli Tinyeli… Şimdi de okuduklarını uyguluyorlar!

Benim gibi hiçbir şeye inanmazsan dünya güzel; lakin inanmak hastalık sanki. Bir şeye inanmak inanmamaktan daha tehlikeli. Bence istediklerini yapın yoksa dünyayı kana bulayacaklar. Sonra bıkacaklar. Pişman olup meczup gibi köşelerine çekilecek, günah çıkaracaklar. Ama işte ne çare ki yapacaklarını da yapacaklar!

Keşke mani olabilsek; ancak kul olmuş beyinleri hele bir de önlerine cennet konulmuşsa hâşâ Allah bile durduramaz! İnanmış beynin kontrolü mümkün değildir. İnanmış insan en tehlikeli insandır. Doğru inandıysa dünyayı kurtarır, yanlış inandıysa yok eder.

Yaşadığımız terör odaklı İslami konjonktürün dönemsel olduğunu, yüz yıl sonra bunların hiç birini konuşmayacağımızı biliyorum. Ama yine de aşağı düşmeden bu köprüden nasıl geçerim diye düşünüyorum! Sadece terör değil İslami yöneliş/yükseliş de dönemsel.

IŞİD kolay, bu IŞİD’ler gider; lakin son IŞİD militanı henüz doğmadı. Özgürlük versek. Camilerinin minarelerini yükseltsek. Giderken ayaklarına diken batmasın diye cennetlerinin yolunu asfalt lasak… İşe yaramaz çünkü onların istediği biziz; alnımızı secdeye götürdüğümüzde kılıçlarını bırakacaklar!

Kimse kendini boşuna yormasın, ben bu konudaki komplo teorilerine inanmıyorum; IŞİD’in arkasında Kuran var; ama tersinden okuyor galiba!