Unforgiven

Hiç unutmam

Yıl dokuzyüzdoksanbir

Boğucu bir ağustos gecesinin sessizliğine daha uyanıyordu sabah

Müzik tanrılarına yakarıyordu devrim bekleyen aç ruhlar

Ayın onikisi sabahına uyandı gökyüzü ve güneş daha parlak sızıyordu yol bulabildiği tüm çatlaklardan

Derken..

İnceden damarlarda başlayan karıncalaşmalar ve ardından ritmik basınç tınısında beyine ulaşmayı başaran metalik oyuncak askerlerin selam duruşları

Kazanılmayı bekleyen bir savaş servis edilmişti asi ruhlardaki açlığa

Kasıkları yırtarcasına  bağıra çağıra taze bir kan, bir can “black“ albüm  doğuyordu listelere

Evet…siyah belki o yılda modada hafiften esen bir rüzgardı ama “black” bir rüzgardan fazlasıydı, kasırgaydı esip geçtiği her yerde

Sonunda Tanrılar yakarışları  duymuş olmalı… olmalı ki

Pas sökücü yağmurlara tutunmuş on iki asker ile yıkanmıştı kulaklar

Adı “unforgiven“

Bence ayın onikisinde doğan on iki askerin içindeki en rütbeli general

Birdi zamanla iki oldu iki de yetmedi üçe bölündü ve yolunu kaybetmiş uykusuz savaşçı yıldızların işaretçisi ve aç ruh metallerin tokluğu oldu

..........

İnsanlık elbette farkındaydı dünyanın fabrika ayarlarının bozulduğunu

İşte tam da bu yüzden

Affedilmeyen bendim,

Sendin,

Bizdik aslında

Uzaktık birbirimize ve bin bir tuzaktık geleceğimize…

ilhanaşıcımayısikibinonyedi