Yanı başımızdaki uzak hayatlar

Caddenin karşısındaki kaldırımda, gözlerini yola dikmiş dakikalardır orada duruyordu. Önünden hızla geçen arabalara inat hiç hareket etmeden hareketsizce bekliyordu. 

Bir ara başını kaldırıp hafifçe çevirdi ve yola baktı. Kısa bir sessizlik oldu... 

Caddenin karşısında pür dikkat durmuş, karşısında duran trafik ışığına bakıyordu. Sonra bir an başını önüne eğdi ve yüreği oradan çok uzaklara gitti. Kardeşleri geldi aklına. Şu anda durduğu yerdelerdi, hep beraber ileri geri koşturarak oraya gelmişlerdi. Tecrübesizlik ve cahillikle koşarak hızla caddeye girmişlerdi. Karşıya geçip arkasına baktığında, üç kardeşinden hiçbirini görememişti... 

Şaşkınlık ve korkuyla etrafta koşuşturmaya başladı. Sonra karşıdan karşıya geçtikleri yerde bir kalabalığın olduğunu farketti. Yavaşça kalabalığa doğru ilerledi. Yerde yatan kardeşlerini ve ardından onlara çarpan arabayı gördü. Bir adam kalabalığa hararetli bir şekilde birşeyler anlatmaya çalışıyordu. Arabayı kullanan kişi olmalıydı. Üzgündü... 

Yüreğinin acısını hatırladı. Hatıralar daha dün gibiydi, unutamazdı. Yıllar geçse de unutmayacaktı ve hiç bir saniyesini unutmadı... 

Caddenin karşısında durmuş, kendisine bakan ve yıllardır orada bulunan mahalle esnafına doğru şöyle bir göz attı. Sonra ışığın yandığını gördü ve dikkatli bir şekilde hızlı adımlarla yolun karşısına geçti. Uzun zamandır oraya her gelişinde yaptığı şeyleri yapmaya başladı... 

Önce bakkalın kendisine ayırıp kapının önündeki tabağa koyduklarını afiyetle yedi. Ardından manavın her zamanki yere bıraktığı suyunu yudumladı. Son olarak kasabın kapısının önünde durdu ve oraya bıraktığı kemiği yorgun dişleriyle aldı. Bir ses duydu, kulaklarını ve kuyruğunu dikti. Sonra sesin geldiği yere doğru kısa bir süre bakıp başını diğer tarafa çevirdi. Teşekkür eder gibi kuyruğunu sallayıp, kalabalığa doğru yürüyerek yavaşça oradan uzaklaştı. 

Arkasında her zamanki anlamadığı konuşmalar yapılırken, oraya her geldiğinde yaşadığı acıyı ve insanların sisteminde dikkat etmediğinde bunun bedelinin çok ağır olduğunu düşündü. 

"Abi görüyorsun di mi? Köpek diyorsun ama bak işte hayvan bile yeşil yanmadan karşıya geçmiyor...." 

Onun uzaklaşan bedenine bakıp, arkasından bunları söylüyorlardı ama yaşadıklarını hiç biri bilmiyordu...