Yaşam devam ederken...

"At üzerinden hayatın yorgunluğunu,

Vakit zannettiğinden daha az

Haydi, kalk bakalım,

Şimdi yaşamak zamanı.”    

“Tam Zamanında” adlı şiirinde böyle diyor Can Yücel.

Hayat mücadelelerle doludur.

Herkesin hayatla imtihanı vardır.

 Ama kolay ama zor.

Bazen hiç çalışmadığımız yerden hayat bizi sorgular.

Hayallerimize kavuşmak için, arzu ve isteklerimizi doyurmak için,

Mutlu olmak için kimi zaman ağır bir bedel ödememiz gerekirken, kimi zaman yalnızca bir adım atmamız, mevcut imkânlarımızı kullanmamız yeterli olmaktadır.

Yaşam devam ettiği sürece de bu böyle olacak.

Yeter ki yaşam devam ettiği sürece yapmak istediklerimizi ertelemeyelim.

Hayallerini yıllardır anlatıp da somut hiçbir adım atamamış kimi insanları düşündüğümde, aradan geçen zaman için üzülmenin ya da en azından hayıflanmanın yararsız olduğunu görüyorum.

Her tutkumuzu gerçekleştirme imkânımız olmayabilir; ama yapabildiklerimiz için sürekli erteleme kararı almakla hem geçmişin sayfalarını boş bırakıyor, hem de geleceğe güvenle bakamıyoruz. 

Sürekli ertelediklerimizi bir düşünsek…

Daha zamanımız var, ileride bakarız, bugün olmazsa yarın diyerek buharlaşan günler...

Dile gelmeyen sözcükler...

Yüreğimizi kavuran duygular...

Beynimizi kemiren sorular...

Bekliyoruz! Bir süre ya da süresiz. Belki de yeterince yürekli değiliz kimi yüzleşmelere...

Oysaki zaman bizim için kendisini durdurmuyor.

Kum taneleri gibi parmak aralarımızdan akıp gidiyor.

İstekleri ertelemek kendimize yapacağımız en büyük haksızlıktır.

“Henüz vaktin varken tomurcukları topla. Zaman hala uçup gidiyor. Ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir.” Diyordu bir filmde, filmin kahramanı.

“Her şeyi zaman varken yapmak gerek. Geciktirilmiş sözler, askıya alınmış hayaller, ertelenmiş itiraflar, gerçekleştirilmeyen buluşmalar; bir gün hepsi size pişmanlık olarak geri dönmeden önce, henüz vakit varken…” Diyor Murathan Mungan. Katılmamak mümkün mü? Çünkü yaşam devam ediyor. Hakkını vermek gerek.

Henüz vakit varken kendimizi gözden geçirelim. Neler düşündük, nelerin hayallerini kurduk, hayallerimiz için ne yaptık veya ne yapacağız…

Vakit varken bunlara zaman ayırın.

“Henüz vakit varken, gülüm,

Paris yanıp yıkılmadan,

Henüz vakit varken, gülüm,

Yüreğim dalındayken henüz,

Şu Mayıs gecesi rıhtımdan geçmeliyiz

Söğütlerin altından, gülüm,

 Islak salkım söğütlerin.

Paris’in en güzel bir çift sözünü söylemeliyim sana,

En güzel, en yalansız,

Sonra da ıslıkla bir şey çalarak gebermeliyim bahtiyarlıktan

Ve insanlara inanmalıyız.”  Diyen Nazım Hikmet’e saygı duymak lazım.

Hayaller önemlidir yaşantımızda.

Daha iyiye, daha güzele ulaşmak için...

Ve yaşam devam ederken…

Bir hedef belirlemek, o hedefe kilitlenmek içindaha neyi bekliyoruz.

Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…