Yaşamak /Kime

inadına rengârenk sanki inadına aydınlık dünya ölüm mü aldırmayan / insan mı? vur patlasın, çal oynasın yaşam/da giren girdiğinle kalırmış kara toprağa…

kalana/ yalnız kalana  nasip/ karartma gecelerinden düşer  çıkılamayan bir enkazın içinde tirşe bir soluktur artık kader…

kimsin, nesin, neden yaşıyorsun? meczupluğu sürüp giderken içte, ecel terzisini gözleyen sabırsızlık heykeli bekler bekler bekler…

/ana ben gittim kalleşe karşı! sen de gelsen neye yarar? söküp aldı soluğumu haramiler konuşmaz ki, ölüler…/

“geçmiş zaman olur ki, hayâli cihana değer”


Hâdiye Kaptan © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.