Yaşamaya çalışmak inatsa, inat da bir murat

Çok şükür bu aralar, hayatım 7 yıldan beri düzenli. İyi bir ailem var. Mutlu sayılırım. Mutlu derken, balda damlamıyor da. Ama, benim babamın bir sözü var’’ Hayatta tek derdiniz para olsun’’ derdi.

Bu önceleri bana çok saçma gelirdi. Büyüyünce anlıyorsun paradan çok önemli şeylerin olduğunu, sağlık, huzur gibi. 2004 sonlarıydı. İşlerim bozulmuş, daha fazla borca girmeden işimi  tasfiye etmiş ve

Çaresizce en iyi dostlarımdan birinin teklifiyle yanına girip çalışmaya başlamıştım. Bana öyle bir günde kucak açmıştı ki hakkını hiçbir zaman ödeyemem. Hem işimiz olmadığı zamanlarda sohbet eder gibi bana terapi yapıyor, hem de bana yaşama sevinci vermeye ve yeni işe adapte olmamı sağlamaya çalışıyordu. Bunları ancak o hep bahsedilen üç beş dosttan gerçek dostlardan birisi yapabilirdi. O da tam onlardan biriydi.

Yeni işimde bir gün çarşıda bir bankada işim oldu. Arabayı alıp şehir trafiğinde boğuşmak yerine dolmuş denen minibüsle şehir merkezine gittim.  Bankada ki işimi yarım saat gibi kısa bir zamanda bitirince çarşıda eski iş komşum, dostumun yanına uğrayayım dedim. O sırada karşıdan epeydir görmediğim bir tanıdık Ali Bey’le karşılaştık. ‘’Merhaba, gel sana bir çay içereyim ‘’dedi. Kırmak istemedim. Beraber bürosuna girdik. ‘’Nasılsın ağbi, işler nasıl?’’ diye sordu. Bende işlerin iyi gitmediğinden kapattığımı ve bir arkadaşın yanında çalışmaya başladığımı söyledim. Kibirli bir şekilde gözlerini kısıp bana baktı. ’Sen de hemen pes ediyorsun, işlerin kötü diye dükkân mı kapatılır’’, dedi.

İçtiğim çay boğazımda çoğaldı, sinirlendim. Az daha bir yudum çaydan boğulacaktım.

'' Sermayem kalmamıştı kalan alacak, malda ancak borçlarımı ya kapatır ya kapatmaz. Daha fazla borca girip faize düşmektense kapatayım  dedim.’’ Diyerekten cevapladım. Bu kez de sırıtarak ‘’Borç yiğitin kamçısıdır, ama sende yürek yok, yürek’’ demesin mi?. Çayın geri kalanını bir fırt ta içerek ‘’Bankaya geç kalıyorum’’ diye ayrıldım.

Aradan yıllar geçti. Ben yanında bulunduğum dostumun da işleri bozulunca uzun zaman işsiz kaldım 2-3 iş değiştirdim. Ve en sonunda başka bir dostumun vesilesiyle 7 yıldır çalıştığım işime girdim.

Geçmişten kalan hemen hemen tüm borçlarımı kimi kendi çabam, kimi sattığım evim kimini ise kardeşimin sayesinde ödedim. Geçen gece netteyim: face’te bir arkadaş duyurdu. Bzim çayını zehir zıkkım içtiğimiz Sn. Ali Bey, borç yüzünden intihar etmiş. Uzun zamandır tefecilerle uğraşıyormuş. Çok sıkıştırılınca çareyi intiharda bulmuş. Çok üzüldüm. Demek ki zamanında bırakmasını bilmek, bilinçsiz çabalamaktan daha önemliymiş dedim. Ve en önemlisi zaten zor olan hayatta, aileni çaresiz bırakmayıp yaşamaya çalışmakmış. ‘’Yaşamaya çalışmak bir inatsa, inatta bir murat’’ derdi, babam.