Yaşamı Tüketmek

Üretmekten çok tüketiyoruz. Hiç bir şeyi sindirmeden çabucak alıp diğer tarafa koyuyoruz. Sonra bir yenisi, sonra bir başkası. Sürekli bir tüketim var. 
Nesneleri tükettiğimiz gibi, kavramları da tüketiyoruz. 
Sözleri, görüntüleri tüketiyoruz.
İnsanları tüketiyoruz.
Sevgiyi tüketiyoruz.
Sonra bir yenisi, sonra bir yenisi daha.
Hiçbir şeyi hazmetmeden tüketiyoruz.
Hiç bir şeyi sindirmiyoruz.
Böylece hiç birinden bir yarar sağlamıyor ve hep aç kalıyoruz.
Kelimelere aç kalıyoruz,
Görüntülere aç, 
maddeye aç,
maneviyata aç.
İnsana aç kalıyoruz;
sevgiye aç.
Bu yazıyı da tüketelim.
Sonra yeni anlatılar bulalım kendimize, onları da tüketip hep bir sonrakini arayalım.
Tek bir söz, kamil olan insanı değiştirir; tek bir insan dünyayı değiştirir...

Sonsuzluğun neresinde duruyorsan, tam da onun merkezinde duruyorsundur.

Burcu Barış Künar