Yeni yıl, beyaz sayfa ve korunum yasaları üzerine

Yeni bir yılın eşiğindeyken  bu sabah yazımı yazmak üzere bilgisayarımın başına geçtiğimde kafamda yazılacak pek çok konu vardı.  Gözümün önünde açık duran bembeyaz  sayfaya bakarken düşüncelerim dağıldı ve kendi kendime dedim ki;  hemen şimdi, bu ekranda, sonsuz sayıda beyaz sayfa açabilirsin istersen.  Peki ya yaşamında? İşte bu soru, beni alıp götürdü, diğer düşüncelerimin odağını beyaz sayfa fikrine kaptırdı.

Zaman  zaman bu düşüncenin hepimizin zihnini kurcaladığı  şüphesiz. Hani her şeyin üstümüze geldiğini düşündüğümüz zamanlar vardır. Nedense her şey, herkes bize karşı gibidir. Alıp gitsem başımı, yeniden başlasam deriz ya. Beyaz bir sayfa açsam ve yeniden yazsam  her şeyi. Bunu hemen herkes der de, kaçımız yapabiliriz? Günlük yaşantımızda henüz küçücükken çözülebilecek olduğu halde önemsemediğimiz, halı altına süpürdüğümüz, görmezden geldiğimiz ne varsa dev bir çöp yığınına dönüştüğünde her şey üstümüze üstümüze gelmeye başladığında  canlanan bu fikir, ruhumuzun ben artık dayanamıyorum, beni özgür bırak, ben yolumu biliyorum, bana bu kadar çok yüklenme isyanıdır belki de.  Bunu çoğu kez denemişizdir de. Sil baştan yaz, buruştur, çöpe at. Ya da ekranı yenile. Bu şekilde davrandığımızda görünürde sorun yok gibidir. Fakat sonrasında hiçbir şeyin hallolmadığını, her şeyin yine eskisi gibi olduğunun ayırdına vardığımızda kısır döngüyü kırmanın yollarını arama çabası başlıyor. Bu meselenin başka bir çözümü olmalı diye düşünüp dururken çaresizlik de, yoğun kıvamıyla geri dönüyor. Onun yüreğimizin derinine çökmesine izin mi vereceğiz, yoksa  yoğunluğunu  seyreltmek suretiyle yüzeye çıkarıp oradan da uğurlayacak mıyız? Bu seçimi düşünmek, bende  bilimsel bir gerçeğin yaşam formuna dönüştürülebileceği  fikrini uyandırıyor.  Nasıl mı?

Hemen herkes tarafından bilinen bir fizik yasasından söz ediyorum. Korunum  Yasası. (Maddenin Korunumu, Kütlenin Korunumu, Elektrik Yükünün Korunumu, Enerjinin Korunumu vs. )  Yasa der ki; “Hiç bir şey yoktan var olmaz, var olan hiç bir şey de yok olmaz. Ancak formu değişebilir, dönüşebilir.”  Buna göre beyaz sayfa da açılabilir elbette, hem de sonsuz sayıda.  Belki de o beyaz sayfalar hep vardır, her an biz ihtiyaç duymadan kendiliğinden açılıyordur. Onları, her defasında özensizce yazıp, çizen, karalayan bizleriz belki de. Kimi zaman güzellikle, aşkla, dostlukla, başarıyla, sevgiyle;  kimi zaman da nefretle, öfkeyle, kinle, acı ve üzüntüyle. O halde önemli olan sayfayı yenilemek mi, yoksa zaten  var olanı dönüştürmek mi?

Aslına bakarsanız bu duygular birbirinin zıttı gibi görünse de kolaylıkla dönüştürülebilirler kanımca. Yani demek istiyorum ki; acıyı sevince, nefreti bağışlamaya, öfkeyi huzura, yokluğu varlığa ve daha pek çok olumsuzu olumluya. Bana öyle geliyor ki  bunu başarabildiğimiz gün, yaşamımızda beyaz sayfa açma gerekliliği de kendiliğinden ortadan kalkmış olacak.  Gelin bu defa yeni bir yıla, beyaz sayfa açarak değil de, içimizde var olanları iyisine ve güzeline dönüştürerek girelim. Korunum Yasaları, böyle diyor…

14.12.2014      ESRA KARA