Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

26 Şubat '15

 
Kategori
Yoga / Meditasyon
 

Yogadan uzak kalmak

Yogadan uzak kalmak
 

Birkaç aylığına yoga çalışmalarıma ara vermiştim. Yazılarımı takip ediyorsanız merdivenden düştükten sonra yaklaşık dört aydır bel ve kasık bölgemde ağrı ve acılardan muzdarip olduğumu biliyorsunuzdur. Bu nedenle de yoga asanalarına bir süreliğine ara verdiğimi de...
 
Dört ayın sonunda yoga pratiğime "yin yoga" ile başladım. Bir asanada en az üç dakika bekleyip derin bağ dokularımı esnetmek için... Yoga asanalarından uzak kaldığım dört ay içinde bedenim sertleşmiş ve gerginleşmişti. Esnekliğini biraz kaybetmiş ve eskiden çok rahat yaptığım asanalarda bile beklerken gerginlik ve huzursuzluk hissetmeye başlamıştım. Bu da yoga çalışmalarımdan dört ay uzak kalmanın bedeliydi maalesef. Yoga asanalarından uzak durduğum bu süre içinde sosyal medya sanki bana düşman kesilmişti. Takip ettiğim yoga dünyasındaki arkadaşlarım değişik asanalar yapıp, fotoğraflayıp sosyal medyada paylaşıyorlardı. Ben ise bu süre zarfında spor tesisinde katıldığım "stretching" dersleriyle yetiniyordum. Ne ters duruşlar, ne derin burgular, ne arkaya eğilmeler... Demek ki fiziksel dinlenmenin ötesinde ruhsal ve zihinsel olarak da değişmem ve büyümem gerekiyordu.
Dört ayın sonunda arkadaşlarımdan biri beni sosyal fotoğraf paylaşım sitesi "instagram"da 21 günlük bir yoga meydan okuma etkinliğine davet etti. 21 gün boyunca, her gün başka bir asana deneyip onu fotoğraflayacaktık. Ve tabii ki "instagram"da paylaşacaktık. 21 günlük program sadece arkaya eğilmelere odaklanmıştı. İlk hafta bacakların önündeki "kuadriseps kaslarını" ve göğüs kafesini esnetmeye yönelecektik. Daha temel geriye eğilmelerdi ilk haftaki asanalar.  İlk günkü asana benim için en zor asanalardan biriydi çünkü kuadriceps ve kasık kaslarının çok esnek olması gerekiyordu. "Kuntasana" (mızak duruşu) adı verilen bu asanada "anjaneyasana"dan (alçak hamle duruşu) arkadaki ayağı dizden büküp ayağı kalçanın üstünde bele yakın bir yere yerleştirmeye çalışıyorduk. Bunu yaptıktan sonra da göğüs kafesinden geriye doğru eğiliyorduk. Kalça fleksör kasları benim kadar gergin bir kişi için oldukça zor bir duruştu. Yoga kemeri kullanarak bu duruşu imkansızdan "biraz imkanlı" hale getirmek mümkündü. Zaten ben de ancak o kadarını başarabildim. Dördüncü gün de yine kalça fleksör kaslarının devrede olduğu "lunge savaşçı" adı verilen bir duruş deneyecektik. "Lunge"da (hamle duruşu) elleri kenetleyip göğüs kafesinden geriye doğru eğilecektik. Bu arada, kalçaları yan yana tutacaktık. Omuzları sıkıştırmayacaktık. Bu da benim için oldukça zor bir deneyimdi.
 
Ne kadar esnetirsem esneteyim kalça fleksör kaslarım ve kasık kaslarım bir türlü gevşemiyordu. 21 günlük çalışma boyunca beni zorlayan diğer duruşlar "eka pada raja kapotasana II" (kral güvercin duruşunun ikinci varyasyonu) "eka pada raja kapotasana III" (kral güvercin duruşunun üçüncü varyasyonu), "natarajasana" (dansçı duruşu), "supta bhekasana" (yerde kurbağa duruşu), "kapotasana" (güvercin) ve "laghu vajrasana"ydı (küçük yıldırım duruşu). Tahmin edebileceğiniz gibi hepsinin ortak özelliği kalça fleksör kaslarına odaklanmasıydı. Bu kasların esnek olması gerekiyordu bu duruşları tam anlamıyla yapabilmek için. Ben sadece denedim. Benim için ne kadar zor olsa da nefeslerle sakin bir şekilde asanalarda kalabilmeyi denedim. Bu duruşlardan en zoru "eka pada raja kapotasana III"tü çünkü öndeki bacağı tamamen öne doğru uzatmam gerekiyordu. Öndeki bacağımın uzandığı son noktada sabit kaldıktan sonra bacağımın altına blok koyup öyle bekledim. Tıpkı "hanumanasana"da (maymun tanrı duruşu) yaptığım gibi. "Natarajasana"da ve "eka pada raja kapotasana II"de yoga kemeri kullandım arka bacağımı esnetebilmek için. 
 
Tüm bu duruşları denemeden önce yin yogada kullandığımız "half saddle" (yarım eyer) duruşunda sağ ve sol kalça fleksör kaslarımı esnetmek için beşer dakika bekledim. Sonra üç dakika "saddle"da (eyer) bekledim. Yin yogadaki "saddle" duruşu hatha yogada "supta virasana" (yerde kahraman duruşu) olarak adlandırdığımız asanaydı. "Supta bhekasana", "laghu vajrasana" ve "kapotasana" öncesi "half saddle" ve "saddle" ile bacaklarımın önündeki kaslarımı iyice esnettim ve sonra bu üç asanayı denedim. O nedenle "kapotasana" ve "laghu vajrasana" benim için imkansız olmaktan çıktı. "Supta bhekasana"da ise önce sağ ayağımı sonra sol ayağımı tuttum. İkisini aynı anda tutamadım. Zaten "bhekasana" (kurbağa) duruşunu da tam anlamıyla yapamam ben. Hep "ardha bhekasana"yı (yarım kurbağa) tercih ederim. 
 
Göğüs kafesini esnettiğimiz günler kendimi daha mutlu hissediyordum diyebilirim. "Setu bandhasana" (yarım köprü) denediğimiz gün benim için bir "meydan okuma" günüydü. Yalnız bu programda elleri kalçanın yanında yere koymaktansa ya da beli desteklemektense ellerle ayak bileğini tutuyor göğüs kafesini biraz daha yükseltmeye çalışıyorduk. 
 
Program boyunca daha önce hiç yapmadığım asanaları deneyimleme fırsatını bulmuştum. "Garuda matsyasana" (kartal kollu balık duruşu) bunlardan biriydi. "Matsyasana" (balık duruşu) en sevdiğim ve hem kendi pratiğimde hem derslerimde çok kullandığım bir duruştu. Ama bu duruşta kollarımı kartal duruşunun (garudasana) kol tarzında tutmak aklıma hiç gelmemişti. Geriye eğilmiştim, kürek kemiklerimin arasındaki açılmayı daha yoğun hissetmiştim... "Uttana shishosana" (uzanmış köpek yavrusu duruşu) en sevdiğim arkaya eğilmelerden biriydi. Ama bu programda bu duruşu da biraz farklı denemiştik. Normalda dizler yerde göğüs kafesini yere değdirirken bu programda göğüs kafesi yerde, kollar önde uzatılmış şekilde koltuk altları esnerken kalçayı havaya kaldırmayı denedik. Yoğun bir geriye eğilmeydi. İlk defa deneyimlemiştim ama bana çok keyif vermişti. 21 günlük bu programa katılmadan önce de duvarda köprü (urdhva dhanurasana) yapmıştım. Ama bu defa biraz farklı bir şey denemiştik. Duvardan aşağı doğru inerken elleri yere koymak yerine avuç içlerini duvara dayamış parmakların uçlarında beklemiştik. Bu sırada da göğüs kafesini iyice duvara yaklaştırmaya çalışmıştık. Göğüs kafesinin esnemesi, kalbin açılması... Farklı deneyimler, farklı duygular... 
 
Tüm program boyunca en sevdiğim asana ise, "adho mukha vrksasana"nda (kol duruşu) kalçayı duvara dayamak ve göğüs kafesini duvardan uzaklaştırıp kalbi açmaktı. Bu duruşu çok sevmiştim. Yine de tam istediğim gibi yapamamıştım çünkü uzun zamandır denediğim halde kol duruşunda duvardan uzaklaşmayı ve kolayca bu duruşta kalmayı becerememiştim. O yüzden benim için oldukça zorlayıcı olmuştu bu çalışma. Hem kollarım üzerinde duracaktım hem de göğüs kafesimi esnetecektim. Kollarımı duvardan biraz uzak tutmalıydım ama dediğim gibi kol duruşunda çok kolay duramadığım için duvara ne kadar yakın olursam o kadar huzurlu hissediyordum kendimi. Duvara yakın durunca da göğüs kafesimi esnetmek için fazla alan kalmıyordu bana... İşte bir ikilem... Yine de bu haliyle bile beni uçurmaya yetmişti asana... 
 
Programın sonuna doğru asanalar gittikçe zorlaşmıştı. Hele son iki gün... Sondan bir gün önce "vrschikasana II" (akrep duruşu)... Bu duruş hem bir arkaya eğilme hem de kol denge duruşuydu. "Pincha mayurasana"yı (ön kol duruşu) da hala duvarda denemekteydim. Bazı günler kendimi rahat hissedip ayaklarımı duvardan ayırıp beş nefes rahatlıkla kalabiliyordum "pincha mayurasana"da... Bazı günler ise sallanıp duruyordum... Bir ayağımı ayırıyordum duvardan, sonra ötekini ayırırken bu sefer ilk ayırdığım ayağımı duvara geri koyuyordum. İki ileri bir geri yani... "Vrschikasana"yı denemeden önce "pincha mayurasana" denedim. Dinlendikten sonra "pincha mayurasana"ya tekrar zıpladım ve ardından göğüs kafesimi açmaya çalışırken bacaklarımı da dizlerden büküp başıma doğru yaklaştırmaya çalıştım. Biraz oldu, biraz olmadı... Daha çok yolum varmış. Onu farkettim. 
 
Son gün ise "viparita salabhasana" (ters çekirge duruşu) deneyecektik. Bu duruş benim için oldukça zordu. Denedim ama olmadı. O gün yerde karın üstüne yatıp "salabhasana" (çekirge) duruşunun değişik varyasyonları yaptım. Sadece kolları kaldırdım, sadece bacakları kaldırdım, kollarla bacakları aynı anda kaldırdım. Sonra kolları arkada kenetleyip göğüs kafesimi iyice açtım. 
 
Böylece 21 günlük "yoga meydan okuma programı" sona erdi. Severek ve kolay bir şekilde yaptığım, alışkın olduğum asanalar da vardı, yaparken fiziksel acı ve zorluk çektiğim asanalar da vardı. Program boyunca, birkaç kere fotoğraf çektim. Benim için amaç deneyimlemek ve bu deneyimleri bir yazı ile paylaşmaktı. Fotoları sadece yazımı renklendirmek için çektim. Program boyunca ne farkettim? Bu program bana ne öğretti? Bu kadar yıldır yoga yapmama rağmen deneyimlemediğim bir sürü asana olduğunu... Yoganın kocaman bir dünya olduğunu... Bedenimin hangi bölgelerinin daha gergin hangi bölgelerinin daha esnek olduğunu... Daha çok esnemek ve daha çok güçlenmek için neler yapmam gerektiğini... Daha kat edilmesi gereken uzun bir yolum olduğunu... Yolculuğun ne kadar zevkli olduğunu... Ve yolculuğun hiç bitmediğini ve hiç bitmeyeceğini...
 
Toplam blog
: 201
: 432
Kayıt tarihi
: 08.05.13
 
 

Uluslararası Yoga Alliance onaylı hatha, vinyasa, yin ve prenatal yoga eğitmeni... Hayata bambaşk..