Yok... Devenin başı...

Kötü kişinin kârı; ah, günâh ve eyvâhtır!

Doğrunun yardımcısı evelallah Allah’tır.

Varsa, yalan, abartı; sahibi hep kaybeder

Eğlenmek için herkes: “Yok… Devenin başı!” der.

Dostlar! Bakmayın lafın süsüne ve püsüne

Usuldan başlayayım deyimin öyküsüne.

Sadece mizâh değil ders de almaktır gaye

Nasrettin Hoca’nındır sözüm ona hikâye.

Babası öldüğünde çocukmuş o zamanlar

Yetimlik ne demektir ancak yaşayan anlar!

Dul anayı bir anda geçim zorluğu sarmış

Kirmende ip eğirir sıkı sıkı sararmış.

Annesi: “Para lâzım; düşmemek için dara.”

Nasrettin yumakları alır gider pazara.

Kimi gün siftah diye sokak sokak dolanır.

Kimi gün de satamaz. E, hâliyle tanınır.

Pazar ola ey sabî; kadersiz, bağrı yanık!

Esnafın hepsi bir mi? Çıkar birkaç uyanık:

“İpin kötü eğrilmiş!” veya “Gevşek sarılmış!”

Deyip, avanesiyle malı kapatırlarmış.

Akşam eve dönünce anasından bir zılgıt;

“Bak yine aldanmışsın! Saf mısın? Aklın mı kıt?”

Derken, bizim Nasrettin bu işe içerlemiş

Ve pazar çetesini yenmeye karar vermiş.

Kurban bayramı sonu bulmuş bir deve başı

Valide ip dolamış, gör evdeki telaşı!

Sonuçta, yumak büyük, devasa bir şey olmuş

Ve oldukça da ağır! Hoca yola koyulmuş.

Böyle yumak görmemiş pazar pazar olalı

Böylesi mal kim de var? Çocuk da fiyakalı!

Madrabaz müşteriler etrafını sarmışlar

Evirip çevirmişler fiyatını sormuşlar.

Nasrettin hesaplamış geçmiş zayiatını

Sonra onlara demiş en uygun fiyatını.

İçlerinden birisi: “Yumak büyük, okkalı

İçinde taş olmasın! Biraz ucuzlat malı!”

“Yok devenin başı!” der, alay eder Nasrettin:

“İşte yumak ortada almak ise niyetin!”

Pazarlık böyle biter ödenir bütün tutar

Çocuk güle oynaya evin yolunu tutar.

Uyanıklar(!) ayınca çokça gider zoruna

Çocuğu götürürler mahkeme huzuruna.

Kadı: “Doğru mu bunlar de çevirdiğin fendi!”

Hazır cevap Nasrettin; “Zinhar kadı efendi!

İçine taş mı koydun diye bana sordular

Ben; yok, devenin başı, dedimse de aldılar

Benim kabahatim ne bari söyleyin bana

Bir yanlış mı yapmışım öksüze garibana?”

Kıssadan hisse:

Hileciler, sanır ki; açıkgözüz büsbütün!

Gör ki, meydan boş değil; akıl akıldan üstün!

6.5.2011 

Salih ERDEM / AYDIN