Yürümeyi bilmek gerekir

Yalnızlık(Rahman her an bizim iledir, ona varmak lazım yalnızlığını doldurmak için ) bazen açılır önüne sayfa sayfa, içini sabırla şükürle tevekkülle doldurmanı bekler, boş gözlerle bakarsan içini, nefret kin isyan ile doldurursan kazanmazsın, kaybeder yine yalnız kalırsın. Yalnız kalırsan gönlünü nefis, şeytan talan eder viran eder çeker gider…

 

Yalnızlık deryasında yürümeyi bilmek gerekir bilmiyorsan öğrenmen gerekir, teslimiyet kapısını çal içeriye gir, iman kapısını çal kucaklasın seni, şükür ile rıza kapısından gir gülümsemeler seni sarsın. Kalbin tevekkül deryasında coşsun kaynasın secde ile buluşsun, artık yalnızlık ölmüştür, huzur ve mutluluk seninledir, gönlünü yakan yıkan tüm sözler acılar yok olur çeker gider başını öne eğerek… 

 

Umutsuzluğun, umudun yeşeren dalları ile açar bir anda, kurumuş çöle dönmüş olan bu çorak gönül toprağında bir anda nasıl açtığına şaşırsın kalırsın ve şükürle Rahman’a ulaşılan yolda yürümeye devam edersin.

 

Belirsiz cismin, eşkâlsizliğin belirir nur nur… Sabırdır her şeyin başı, bakarken olursun birden şaşırırsın…

 

Kıvrım kıvrım olan yolların düzlüğe çıkar, şaşırır kalırsın o anda Rahman'ın Keremini, Lütfü’nü, ihsanını… Yüceliğini anlarsın şükür edersin. Bilmek lazım, kabul etmek lazım, rıza göstermek lazım, en önemlisi Allah’ın izni ile… Gönül kapısını imana açmak lazım, benliği, nefsi, şeytanı ezmek lazım iman ile… 

 

Mehmet Aluç