- Kategori
- Şiir
A d a k
ansızın
nasıl girdik bu çıkılmaz geceye
birden
nasıl yabancılaştık böyle
bizden konuşuyoruz
başka birilerinden söz eder gibi
donuk, duygusuz gözlerimizden geçen uzaklığın
içinde duran yitirilenler
korkaklığımızın bedeli
susuyoruz
paydasında çoğalan suslarımızda
belleğimize kazınmış resimlerimiz
ve zihnimize üşüşen anılarımız duruyor
bir çarkın dişlisine takılan yüreklerimize
kör bakıyor gözlerimiz
daha yol ayrımına gelmeden
katre katre düşen
keskin ve öldürücü özlemin
tehlikeli acısı uzuyor gölgelerimizde
bu sevdanın harında üşüyoruz
gecenin dayanılmaz ıssızında
bir iklimsizliğe doğru
boş bir sokak gibi mahzun
git gide azalıyoruz
bilindik şarkılar söylenmiyor kulaklarımızda şimdi
ertelenen her şeyin
kavuşma arifesindeki bu ölüm uykusu
cana ziyan
uçmak için, yanlış bir mevsimdeyiz
ama, ne yapsak olmuyor
gürül gürül akarsuyken
birbirimize akamıyoruz
bir ahtapotun kollarıyla
bizi sımsıkı sarmış gururun
koca bir kaya ağırlğının altında
kum olup ufalanıyoruz
kendi ellerimizle sevgiye bıçağı vurup
yaşamdaki ateşlere adak ediyoruz
29 Aralık 2008
Hâdiye Kaptan
- (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
- Toplam blog
- : 467
- : 145
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....