A.O.Ç. sütü, tekel birası; ah Ankara'm ah!

Atatürk’ün Ankara’ya bıraktığı en önemli yadigarlardan biri olan Atatürk Orman Çiftliği, bir semboldür Başkent için. Konya Yolu üzerinde, Emek 8. caddenin karşısındaki Beştepe’den başlar, Yenimahalle’ye kadar uzanır.

Acıdır ki, Ankara’lıların büyük bir kısmı ve de ilgisiz ilgililer her geçen gün bu güzelliğin kıymetini daha da bir az bilir oldular. Halen öyle mi bilmiyorum ama, benim Ankara yıllarımın kırmızı alüminyum kapaklı cam şişedeki AOÇ sütü, AOÇ dondurması, oradaki büfelerin ekmek arası köfteleri, kokoreçleri apayrı bir iklimi tattırırdı bizlere.

Beştepe’den başlayıp ormanı çepeçevre saran koşu yolunda yürümek ne büyük huzur, ne eşsiz bir dinginlikti bizler için.

Ankara’nın tıpkı çiftlik ürünleri gibi Tekel Birası'da çok meşhurdu. Biranın üzerinde Yozgat tesislerinde üretildiği yazardı ama sanırım AOÇ ile de bir bağlantısı vardı. Ankara marketlerinde, büfelerinde, birahane ve meyhanelerinde tekel birasının apayrı bir yeri bulunur, tutkunları özellikle onu isterlerdi.

Sakarya caddesinde, tiyatro binasının üzerindeki Ormancılar Lokali’nin, bir masa boyundaki küçük balkonlarında oturup, hamsi tava, sarı leblebi yiyip, tekel birası içmek ne büyük zevkti.

Tekel Birasının üretimini, yine aynı tesislerde, bugün büyük bir özel sektör firmamız yapmakta. Çizgisi biraz daha modernize edildi. İyi de oldu. Daha da önemlisi şu ki; Ankara’dan ayrıldıktan sonra ne İstanbul’da ne de İzmir’de istediğiniz zaman tekel birası bulamamanın can sıkıntısını yaşıyor idik. Ankara’daki kadar yaygın bir satış ağı yoktu, bilinmiyor, tanınmıyordu dahi. Satıldığı noktalar pek nadirdi. Mey İçki, diğer tüm ürünleri ile birlikte Tekel Birasını da aynı raflarda satışa sunmakta bugün.

Sevgili Ankara’lılar nasıl ki Kuğulu Park’larına sahip çıktılarsa ki çok da doğru yaptılar Atatürk Orman Çiftliği’ne de sahip çıkmalılar. Orası, eski, ta Gazi’den kalma ihtişamlı ve gösterişli günlerine dönmeli. “Pakize”ye gösterdiğimiz ilginin onda birini bile hak etmiyor mu, acaba AOÇ?