AB bizim neyimize!

Cahil, gariban vatandaş, başına patlamıştır bir dert, yaban ellerde çaresiz, bulduğu derneğe ya da Türk Elçiliklerine gelir, çare arar, çare sorar. Gel görki onu buraya - yaban ellere- getiren sebepler zaten çaresizliktir. Kimi ucuz işçi vasfından, kitabına uydurulmuş ve düşmüştür bir tuzağa, yine Türk hemşerisi tarafından-kene gibi emerler kanını adamın-, parası kesilmiştir haberi bile olmaz. Başına iş gelince elin memleketinde, kimse sahip çıkmaz böylesine, döner başa her seferinde yeni baştan -yılanın kuyruğunu ısırması olayı-, çaresizlik hiç bırakmaz yakasını.

Kimi garip kadınlarımızda, allı güllü gelin gelir ya da bohçasında umutla, ailesiyle göçer bu ellere. Ne yazık ki gözü açık değilse, yaban eller, İstanbuldan bin beter, yutar-yok eder, çaresiz kalan kadını. Kocasi daha güzeli için boşamadıysa, şanslı sayılır yine. Çoğunun zaten haberi bile olmaz boşan-ıl-dığından. Adam keser eve gelmeyi, kadın kalır çaresiz. Kimi gönderir tatil diye karısını hatta çocuğunu memlekete, tek yönlüdür kesilen bilet. Nasıl iş ise güya çareler bitmez, amma çaresizlere, ne kadar çare?

Paris'de, hatta tam göbeğinde, çok Turk yatar sokakda, kahveler dolar tasar gun boyu ama gece sokaktir cogunun evi. Ne donebilir memlekete eli bos, ne kalabilir yabanci yerde, surunur caresiz.

Romanya da cok Turk bosanir, buranin guzelleri meshur! adam satar aninda insanligini, serer bu guzellerin ayaklari altina. Karisi, cocugu, aile, din, iman hepsi bos laf, Ego su tatmin olmustur, dar kalcali, beyaz tenli, pambuk guzeli kolundaya, gerisi Hos...

Hayir, hayir INSANLIK olmedi herseye ragmen, sadece kiniyorum bu pislikleri, bu durumlara sebep olanlari.

Ve rica ediyorum, iyilerin sesi daha cok ciksin, engel olalim, uyaralim, insanliga, insanli-gi-mi-za ses verelim, yasayip, yasatalim.