Abazan tesellisi

Teselli tipleri günümüz koşullarına uyum sağlayarak giderek çeşitleniyor. Dillerde pelesenk olmuş bilindik züğürt tesellisi var mesela. “Zengin olmak iyi bir şey değil canım, bak bütün zenginleri içeriye tıkıyorlar” en aşina olduğumuz züğürt tesellisi hatta. Ya da “Ben yılda onun kadar para kazansam bir daha çalışmam kardeşim hatta hasta olurum vallahi harca harca bitmez o para. Nedir bunun sonu, alacağın da bir yere kadar” gibi örneklemeler de var. “En pahalı uçağı aldın diyelim yok işte ondan daha pahalısı” şeklinde bir bakış açısı ile olaya limitli yaklaşan bile var.

Kimine göre öyledir de, bana göre çok da gerçekçi değil. Tesellinin daniskası. Sen yılda al bakayım o kadar parayı, bak nasıl buluyorsun harcamanın yollarını! Git koleksiyoncu ol, gez, toz, yardım et, yeni fikirler yarat, fikrini yap-boz, fantezi yap uzay gemisi inşa ettir, bir hastalığa tüm imkânlarını dök silah zoru ile çare buldur bak nasıl bitiyor paran. Hemen ne atıyorsun? Senin fikrin kıt, yatmak için bahanen çoksa biz ne yapalım? Bir anda parayı bulursan yap yani bir şey. İnsanoğlusun sonuçta zaaflarından mütevellit illa bir yerde hata yapar eritirsin o parayı nasılsa. Hataya ceza çok, olmadı gerçekten içeri tıkarlar, teselli yerini bulur bu koşulda.

Şu ara çağın getirisi berbat giden ilişkilere endeksli olarak artan yalnız sayısı ile birlikte ortaya çıkan farklı bir zümre var. Bu zümrenin ihtiyaç gereği kendilerine yarattıkları tesellileri ise apayrı… Abazan olarak adlandırdığımız zümre, genel olarak yaşamış olduğu verimsiz ilişkilerden sonra tırtlatıp, makarayı sardırmış, ona buna saldırmış kendini bir şekil meşgul etmekte olup, züğürt tesellicilerine rakip cümleleri ile etrafta dolaşmaktadır. Bunlar eğitimli abazanlar olup, bu yazıda bir insan eli bile tutamamış, gördüğü Rus’u* manken sanan abazanlara bulaşılmayacaktır.

Hiç ayırmaksızın kadınlı, erkekli bu eğitimli zümrenin genel tavrı şudur. “Bu ara acayip koşturuyorum, olacak gibi değil. İş gezileri ayrı, akşam kursları ayrı nereye yetişeceğimi şaşırdım. Bir de üstüne sosyal kelebek gibi o organizasyon, bu organizasyon dolaşıyoruz arkadaşlarla gereksiz yorgunluk oluyor. Haftada üç gün de spor yapıyorum, eeee yatırdık bir kere üyelik aidatımızı paramız boşuna gitmesin değil mi? Yorgunluktan ölüyorum anlayacağın, eve yatmadan yatmaya gidiyorum. Dolayısıyla ne ilişkisi, bana sevişecek zaman bile kalmıyor. Ha ha ha! Yok, yani bir de ilişkiyle yoramam kendimi. Hem para pul da yok, şimdi bir de sevgili yapıp, iyice göçmeyelim. Ben zaten onun gibi bir adamla yapamam çok yakışıklı yapışır kızlar sinir olurum veya yok ben bu kadar güzel bir kızla yapamam bela olur başıma katil olurum. Kafam rahat böyle aman diyeyim…”

Direkt yanıt veriyorum! Atma be canımın içi. ( hatta hadi leyyynnn! ) Güzel kardeşim, bu resmen abazan tesellisi. Bulsan havada karada çiftleşeceksin, yokluktan neredeyse aynada kendini öpeceksin. Kabul et sen bir abazansın. Onca kalabalığın içinde bulamamışsın birini bir şekilde yalnızsın. Para havadan düşmeyeceği gibi, ilişki de piyangodan çıkmıyor kimseye.** Bu kadar bahane sayacağına, umudunu yitirmeden biraz çaba göstermeli ve antenleri açık tutmalısın. Yalnız olana sözümüz yok elbette ama ya yalnızlığının arkasında dur ya da uyduruktan teselli üretme.

Diyeceğim o ki, sen bul bakalım kocayı/karıyı, güzel çirkin demeden bak nasıl yaratıyorsun kendine her türlü imkânı!

* Rus meselesi için “Osmanlı’nın tersten fethi”
http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=21336

** çıkar mı çıkar da, her zamanki gibi istisnalar benim kaidemi bozmaz orası ayrı.