ABD’yi neden sevmiyoruz?

Hepimizin sevdiği vardır, sevmediği... Çoğu zaman birini neden sevdiğimizi bilmeyiz. Bilsek de tanımlamakta zoralanırız. "Seviyoruz işte" diyerek geçeriz… Seviyor olmamız yeterlidir. Hem sevilen bir gün olsun “Yahu sen beni neden seviyorsun?” diye sormayı akıl etmez.

Çünkü sevilmek güzeldir, keyfi çıkartılarak yaşanır.

Peki, birini neden sevmediğini bilir mi insan?

Evet, bilir…

Sevmeme, ister bireysel olsun isterse kurumsal, bilinir bir şeydir. Ülkeleri, devletleri neden sevdiğimizi bilmesek de, sevmediklerimizi neden sevmediğimizi biliriz.

Türkiye halkının % 82’si Amerika’nın politikalarından hoşnut değil ve Bush yönetimi değişmişte olsa hala sevmiyor. Ama halkımızın yine büyük bir çoğunluğu Amerika’nın politikalarını beğenmese de, bu politikaların iyi bir uygulayıcısı olan Erdoğan’a güveniyor ve destekliyor.

Buna rağmen Amerikalı “dostlarımız” bu durumdan rahatsız. Ne “paranoyaklığımız” kaldı ne de “hasta adamlığımız”

Aslında halkımız Amerikan yönetimleri ile barışık olmasa da, bizim sevgili devlet büyüklerimiz her zaman Amerika’yı sevdi saydı… Müttefik olarak sevdik, dost bildik. Kore’ye asker yolla dediler yolladık. Zamanında Sovyetleri güneyden kuşatan bir karakol olmayı da kabul ettik. U2 uçaklarını Türkiye’den kaldırıp Sovyetleri izlemesini, bize sormalarına gerek bırakmayacak kadar sevdik. Sonra yıllarca ülkemizde ne üreteceğimizi neyi üretmeyeceğimizi de onların istemiyle belirledik.

Afganistan ve Irak Savaşında çatlak birkaç sese rağmen az destek vermedik. Bu da unutuldu hemen.

Amerika’dan her geleni ayağının tozuyla Başbakan yaptık. Üstelik ne hikmetse bunlar Türkiye’de en uzun dönemli Başbakanlık yapanlar oldu. Arada bazıları gidip Başbakanlık defilesine katılıyor. İçlerinden boylu poslu olanlar seçiliyor ve bunlar “sözlü” mülakatta başarılıysa Başbakan oluyor.

Daha ne istiyorlar anlamıyorum ki…

Bütün bunlar yetmiyorsa o zaman geriye bir tek şey kalıyor. Birileri çıkıp “Amerika’yı Sevelim” kampanyası başlatmalı. Ben başlatsam kimse tınlamaz. Hem inandırıcı olmaz. Ben kendimi bildim bileli Amerika’nın gerek ülkemizdeki, gerekse dünyadaki politikalarına onay vermiş biri değilim.

Sözün kısası bu bana düşmez. Bence bu kampanyayı başlatma işi, Irak savaşı öncesi Amerika’nın bu savaşı başlatmadaki haklılığını ispatlamaya çalışan köşe yazarlarımıza düşer. İsim vermeyeyim ben, onlar kendilerini biliyorlar…

Ne anlatırlar bilemem ama Irak Savaşının haklılığından ve kazanılan başarılardan söz etmesinler. Çünkü buna kimse inanmaz.

“Aman ne iyi ettiler terör belasından dünyayı kurtardılar” da diyemezler. Ortadoğu’ya barış geldi derler mi?

Yok, daha neler, bunu da diyemezler bence.

İşleri zor, Allah yardımcıları olsun.

Durun canım, umutsuz olmaya hiç gerek yok. Çünkü hala bir şansları var. Eğer yapacağım kıyağı unutmazlarsa ben de küçük bir katkıda bulunmak istiyorum.
Herkese Amerikan bayrağından bir don hediye etsinler.

Not: Önerimi beğenmeyip kızanlara anımsatılır: Patiskadan son donumuzu alan onlardı. Fena mı işte, ödeşmiş oluruz.

Hasna Kaya
www.hasankaya.com