Aç... Aç... Açamaz... Açamaz...

Aç Aç geliyor...

Askerlikte acemilik günlerim.

Tabur hopörlerinden bir anons sesi Dikkat dikkat…..

Akşam sat 19.30 da aç aç gelecek!

Tüm askerler belirtilen saatte havuz başında toplansın.

Anonstan hiçbir şey anlamamıştım. Hemen yanımda bulunan kıdemli askere sordum.

-Komutanım aç aç nedir?(Onbaşı)

-Genç bir kız gelir sahnede tüm askerlerin önünde soyunur diye yanıtladı.

Duyduklarıma inanamadım. Yüzlerce erkeğin karşısında soyunmak.

Açıkçası hem heyecanlandım hem de inanmakta zorlandım.

-Anadan doğma mı komutanım?

-Evet.

Filmlerde veya gazetelerde görmüşmüştüm soyunmuş kadını.

İlke kez canlı izleme olanağım olacaktı.

Yemekten çıkan askerler, soluğu havuz başında almaya başladılar.

Alanın en önünden yer kapma yarışı doğrusu görülmeye değer…

Beklenen saat geldi çattı.

Yirmili yaşlarında esmer bir bayan komutanın anonsuyla sahnedeki yerini aldı.

Bir alkış koptu ki kulak zarımı patlatacaktı neredeyse.

Sonrasında Açamaz Açamaz.. Aç Aç aç aç sesleri inletiyordu ortamı.

Genç kadın üst üste giydiği renk renk İç çamaşırlarını çıkarmaya başladı.

Lodş ışıklar altında, çıkardığı her kilotunu askerlerin ortasına atıyordu.

Askerlerin elleri bir anda havaya kalkıyon atılan kilotu kapma yarışı başlıyordu. Kilotu kapan asker zafer kazanmış komutan edasıyla kasım kasım kasılmaktan kendini alamıyor.

Genç kadın sahnenin her köşesine gidip gülücükler atıyordu. Birkaç dakikalık suskunluktan sonra hep bir ağızdan Aç aç .. açamaz.... açamaz sesleri gecenin sessizliğini yırtıyordu. Aç aç çığlıkları, kilot kapma yarışı derken zaman su gibi akıp gitti. Genç kadın kaç kilçıkardı bilmiyorum. Ama bir türlü açılım gerçekleşmedi. Açılım bekleyen askerlerde hüsran hakimdi. Bunun bir de maddi bedeli vardı. Ve gitmek zorunlu.

Gösteri başladığı şekilde gecenin ilerleyen saatinde son buldu. Bir çok askerin sesi kısıldı saatlerce aç aç açamaz diye bağırmaktan.

Umutlar, beklentiler boş çıkmıştı. Açılım bir türlü gerçekleşmemiş yalnızca kilotların saçılımı gerçekleşmişti.

Değişen bir şey, açılan bir şey yoktu. Yalnızca aç aç sloganları yankılandı gecenin karınlığında hepsi o kadar.

Umarım bu yazıyı editör yayınlar da niçin böyle bir yazı yazdığım anlaşılır.

Aylardır bir açılım fırtınası esiyor ortalıkta, birden bu anı geldi deli divane aklıma.

Yaklaşık bir yıldır Başbakan RTE açılımla yatıp açılımla kalkmakta.

Anımsadıklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

-Kürt açılımı (Çok kısa ömürlü oldu. İsmi hemen demokratik açılım olarak değiştirildi)

-Alevi açılımı

-Sinema ve tiyatro sanatçıları açılımı

-Ermeni, Süryani açılımı

-Roman açılımı

-Ses sanatçıları açılımı Yazarlar çizerler açılımı

-Radyocular açılımı……..

Unuttuklarım, karıştırdıklarım olabilir. Aklım karıştı açılımlardan.

Ancak net olarak söyleyebilirim ki; bazı açılımlar gerçekleşmiştir bunlara bizzat tanık oldum.

İşsizlik, köylü, işçi, memur, küçük esnaf açılımı gerçekleşmiştir. Açıldıkça açıldılar, Öylesine açıldılar ki iki yakalarını bile bir araya getiremiz oldular. İntiharlar, hacizler başlarından hiç eksik olmuyor.

Aklımın açılımı yapılmadı. O kadar açılım yapıldığı halde benim aklım hiç açılmadı, aksine karıştı, örümcek yuvasına döndü.

Sayın Başbakan, açılıma öncelikle AKP açılımından başlamalı. AKP’de tek yetkili. Tek söz sahibi, daha da ileri gidersek Ülke yönetiminde tek söz sahibidir kendisi. (Her konuda uzman olarak son söz sahibidir.) Demokratik açılım buysa Sayın Başbakan; sakın açmayın demokrasiyi, kapatın üzerini bir daha açılmasın. Çünkü ülkemizin başına ne kadar kötülük gelmişse tek adam yönetiminden gelmiştir.

Acaba benim aklım kapalı mı? Lütfen MB yazarları editöre söyleyin akıl açılımı yapsınlar. Aç aç…Açamaz... açamaz....

Parti içi demokrasiyi hayata geçirmeyen sayın Başbakan demokratik açılımı nasıl gerçekleştirecek doğrusu pek emin değilim.

Aslında başbakan açılımların hepsini tek başına gerçekleştirebilir ama, tek engel başına illet olan Komünistler var ya!

Kökü bir türlü kazınamayan Komünistler... Her taşın altından çıkıyorlar.

Sonuç Hiç….

Hep birlikte Aç Aç..... diye bağrsak mı?

Yoksulluk, işsizlik açılımı ne zaman sayın Başbakan?