Aç artık gözlerini

Uyan!

Bak bir kuş kondu pencerene.

Duy.

Kuşlar senin için cıvıldıyor.

Saat senin için çalıyor.

Aç artık gözlerini!

Gör.

Güneş en güzel rengini senin pencerene bahşediyor.

Ayakların seni senin için yürüyor.

Kulakların senin için işitiyor.

Susuşların senin için bakışlarda ses buluyor.

Aç artık gözlerini!
Anla.

Çocuk seni sobeliyor.

Bebek sana ağlıyor.

Yık artık itilmişliklerdeki manasız kuleni.

Aç artık gözlerini!

Yüreğin senin için dile gelmek istiyor.

(Ama olan nasıl görecek dersen,

Gördüğünü sandığı ama güzellikleri göremeyen o kadar boş göz var ki, görmek bakmak mıdır, derim)

(Ayakları olmayan nasıl yürüyecek dersen,

İnsan kaleminden dökülen incilerle de yürüyemez mi, derim)

(İşitsel engelli nasıl işitecek dersen,

Onlar hissederek de işitemez mi, işitilenler bir sesten ibaret midir, derim)