Acelecilik

En başta gelen karakter kusurlarımdan biri, acelecilik. Resmen nefes aldırmıyor bana, iş başına geçtiği an.

İstediğim şey, istediğim an olacak, hem de en iyi şekilde. Aynı inatçı çocuklar gibi. Her yol mübah.

Ne yazık ki, artık çocuk olmadığımdan kimsenin de, o manipülasyonları yemeye niyeti yok. O zaman da iş başa düşüyor.

Malum, bazen olmayacak olanı olduruyorum ve “ ben yaptım “ oluyor; bazen de olmuyor “ kötü kadere “ atıyorum suçu.

Yaşamın özü de bu aslında, bence. Bazen sevineceksin, bazen canın yanacak. O kadar.