Acemi boyacı

Beyazdı

maviye boyadım 

şimdi mavileşti beyaz

ben ve fırçam

olduk iki haylaz

bak hele

şimdi o da ne

henüz boya kurumadan

bak başıma gelene

gökyüzü kızdı bana

dedi

sorarım bunu sana

al bana

vur bana

çal bana  !

şimşekler çakıyor

kıvılcımlar akıyor

ateş püskürtüyor habire

yıldırım düştü düşecek

yükseklere

gök gürül gürül

gürlemekte

yukarıdan tepeme

gökyüzü çökmekte

hayırdır inşaallah !

durduk yerde

birdenbire

gök neden kudurdu

ne sustu

ne de duruldu

bu öfke bu hiddet

banaymış meğer

tüm şiddet

boyadığım 

gökyüzünün

bulutuymuş meğer

boyar mıydım hiç

bulutu maviye

bilseydim eğer

şimdi elimle silip

gökyüzünün

mavi boyasını

çizip de bulutun

yeniden aynısını

tekrar

beyaza boyayacağım

bir daha ben

beyazı anlamadan

boyar mıyım hiç

 mavi gökyüzünü

bulutu tanımadan

acemilik işte  !

elimin boyası ile

karıştım usta işine

öfkelendi gökyüzü

düştü peşime

bir daha mı ?

tövbee !

herkes kendi işine.

 Muzaffer Yıldırım